Interview: Ruud Swering
Known For: guitarplayer for Indirekt
By: Kees Smit/nederpunk.punt.nl
How: Email
When: December 2006

Kees: Wanneer ben je voor het eerst in aanraking gekomen met het verschijnsel punk?
Ruud: Muzikaal gezien ergens in 1977 toen ik in de auto van mijn moeder zat en we bij toeval “No more heroes” van The stranglers op de wrakke autoradio hoorden. Ik heb toen mijn zakgeld gespaard en ben de gelijknamige LP gaan kopen en grijsdraaien. Doordat ik met buurtgenootjes en iets later met lotgenoten op de middelbare school over mijn muziekvoorkeuren sprak kwam ik in contact met mensen die al wat meer punk- en new waveplaten hadden en mij ook inweidden in de politieke en sociaal culturele achtergronden van punk. Het eerste punkconcert dat ik bezocht was een avond in jongerencentrum Troll in Hoorn, waarschijnlijk voorjaar 1982, met optredens van The Nitwitz (hoi Tony!) en Pistache BV. Volgens mij waren mijn twee latere companen Rick en Jeroen daar ook, in elk geval was ik er in gezelschap van enkele leden van de Hoornse punkband Antidote.

Kees: Hoe ben je actief geworden in de punkscene en wat heb je zoal gedaan?
Ruud: Ik ben destijds actief geworden in de punkscene door mee te helpen met het organiseren van concerten van Indirekt en andere bands en door het uitbrengen van platen. Die hulp en samenwerkingsprojecten beperkten zich niet tot punkbands in de smalle zin des woords. Zo hebben we een benefiet voor de toen voor vulgariteiten aangeklaagde Jello Biafra georganiseerd met een aantal alternatieve bands van punk tot melopoppy. Ook de Grote zeik van Nederland tour (parodie op het zwendelcircus de Grote Prijs) doet nog steeds een aantal mensen glimlachen. Hoewel onze teksten een duidelijke boodschap hadden (mag ik het samenvatten met “denk zelf en kijk en luister vooral goed wat er om je heen en in de wereld gebeurt”?) hebben we als band geen directe politieke acties gevoerd, wel gaven we steun aan bijvoorbeeld Amnesty International en de anti-apartheidsstrijd door informatie over die organisaties bij onze platen te stoppen.

Kees: Als je in bands hebt gespeeld, wanneer waren die actief en wat was de bezetting (indien mogelijk ook met bezettingswisselingen)?
Ruud: Oeps, komt-ie.
Indirekt:
Marjolein Hennis – zang 1982-1984
Anneke Knip – zang 1984-1987 (ook op de nieuwe opnamen 2006)
Rick Blom – bas 1982-1987
Jeroen Hennis – drums 1982-1985 en 1986-1987
Stijn “Pablo” de Jong – drums 1985
Ruud Sweering – gitaar 1982-1987
Niels de Wit – stand in drummer 1986
Gijs Muntjewerf – stand in drummer 1986

Na Indirekt hebben Rick, Jeroen en ik samen met Lex Schipper en Tom Swart van 1988 t/m 1995 gespeeld in de rock band Antic Hay. Heden ten dage (2006) speelt Rick bas in Stackbabber (geen releases tot nu) en ik speel gitaar in The Stagger3 (CD “Do you love me” 2000 & de film/DVD/CD “Popstar, the rise and fall of Duwes de Wolff” 2006). Niels heeft enkele fantastische platen gemaakt met the Vernon Walters, heeft met De Kift meegespeeld en speelt nu in de Sack-o-Woes. De anderen doen ofwel niets meer in muzikaal opzicht (hoewel “niets”, Anneke organiseert enkele malen per jaar rockabilly concerten) ofwel zij bevinden zich niet meer in mijn blikveld.

Kees: Bezit je opnamen van een of meer van de onder drie genoemde bands die niet zijn uitgebracht op vinyl of CD ? (Demoos, live-tapes e.d.) 5. Hoe waren de reacties van ouders en vrienden/familie toen je punk “werd”?
Ruud: Al het “redelijk beluisterbare” Indirekt materiaal hebben we destijds uitgebracht. Op het Amerikaanse GTA label verschijnt binnenkort een dubbel CDmet al onze studio opnamen, een liveconcert uit 1987 en vier nieuwe nummers uit 2006.

Kees: Hoe kijk je achteraf op de punk-periode terug, wat waren positieve en negatieve kanten er van?
Ruud: “Dat gaat wel weer over”. Mijn ouders waren, als ik er niet al te extreem uitzag en ondanks hun ouderdom (40 jaar ouder dan ik) en politieke conservatisme, redelijk tolerant en erg behulpzaam. Voordat Indirekt leden een rijbewijs of een ruime kennissenkring met rijbewijs hadden waren onze ouders onze eerste roadies.

Ruud: Ik kijk er vooral erg positief op terug. Ik heb in die periode mijn (beperkte) creativiteit leren gebruiken en ik heb de kans gekregen heel veel inspirerende mensen in verschillende landen te ontmoeten en met hen van gedachten te wisselen. Zullen we de negatieve kantjes maar laten rusten?

Kees: Heb je in de punktijd ervaringen opgedaan of dingen meegemaakt die belangrijk zijn geweest voor je wereldbeeld, je persoonlijke ontwikkeling e.d.?
Ruud: De do-it-yourself-mentaliteit zit nog steeds een beetje in me, mijn politieke denkbeelden bevinden zich nog op dezelfde hoogte in het spectrum. Ik probeer dagelijks op een zo respectvolle wijze met andere mensen om te gaan. Wat ik vooral heb geleerd tijdens tours door andere landen is dat de informatie die wij hier voorgeschoteld krijgen veel gekleurder is dan we allemaal vaak al denken. Ik ben daar (volgens mij) niet cynisch van geworden, wel kritisch gebleven.

Kees: Wat zijn je vijf favoriete punkplaten?
Ruud: “Rats” van The Subhumans, “Penis Envy” van Crass, “Frankenchrist” van The Dead Kennedys, “Hear nothing, see nothing, say nothing” van Discharge en “Stand strong, stand proud” van Vice Squad. Waarmee ik alle andere honderden bands die ik ook goed vond en vind tekort doe!!!

Kees: Wat wil je zelf nog toevoegen?
Ruud: My message to the world? Misschien ben ik naief, maar ik heb nog steeds de hoop dat we in elk geval de wereld om ons sheen een klein stukje beter achter kunnen laten dan we haar aantroffen. Denk! Doe! Geef!    

Indirekt
1984 – Nieuwe Koekrand 63