Interview: Pebbles Willekes
Known For: guitarplayer for Motorboat
By: Kees Smit/nederpunk.punt.nl
How: Email
When: February 2007

Kees: Wanneer ben je voor het eerst in aanraking gekomen met het verschijnsel punk? 
Pebbles: Toen de Pistols opeens opdoken in, even denken… was het Toppop, 1977?  Een van die kneuterige muziekprogramma’s op TV. Het sprak me direct aan, niet zo zeer de muziek in eerste instantie, maar het feit dat die gasten allemaal jong waren en de boel flink op stelten zetten. Ik luisterde voor die tijd naar rock, Deep Purple, Pink Floyd, Status Quo, de Earring, Yes, dat soort bands. Het was voor mij te gek om te zien dat de muzikanten van de punkbandjes voor de verandering eens onder de 20 waren. Dezelfde maand liepen er bij mij op school opeens allerlei mensen met veiligheidsspelden en gescheurde kleren rond, en ik was er een van.

Kees: Hoe ben je actief geworden in de punkscene en wat heb je zoal gedaan? 
Pebbles: Ik begon vrij snel naar concerten te gaan, voornamelijk in de Paradiso bovenzaal, op woensdag en donderdag, als het niet zo veel kostte om binnen te komen. Twee meiden bij mij op school, Nicole en Yvette, hadden me daarover verteld. De scene in Paradiso was erg hecht, wel heel veel kleine subgroepjes, maar iedereen kende elkaar. Het voelde heel erg veilig om er naartoe te gaan, er was altijd iemand die je kende. Er speelden vaak goeie Nederlandse bandjes, ik weet niet hoe vaak ik Ivy Green daar heb zien optreden. Ik werd pas echt aktief in de scene toen Ronald van den Brink me opbelde. Hij had gehoord dat ik gitaar speelde, en vroeg of ik in Motorboat wilde spelen. Ook heb ik nog een tijdje in No Fun, de punk platenzaak van RAF op de Rozengracht gewerkt, dat was ook in 1978. Nou ja, werken… ik was aanwezig en luisterde naar de nieuwste punkplaten en hing er rond met mijn vrienden, rookte aan een stuk door, en oh ja, heel af en toe verkocht ik een plaat. Ik geloof dat het voor Hansje Joustra niet moeilijk was om een reden voor ontslag te vinden…  zijn bijnaam voor mij was Carla Bley, omdat ik altijd zo blij was als ik in No Fun was.

Kees: Als je in bands hebt gespeeld, wanneer waren die actief en wat was de bezetting (indien mogelijk ook met bezettingswisselingen)?
Pebbles: Eerst dus Motorboat, dat begon in 1977. De eerste bezetting was: Ronald van den Brink – zang en gitaar, Carlo Edel – bas, Ronnie Kreeft – drums, en ik op gitaar en zang. We hebben nogal wat wisselingen op drums gehad. Kleine Emieltje heeft nog bij ons gedrumd en ook Erik (uit Amsterdam Noord, zat die later niet bij God’s Heart Attack?) heeft een tijdje achter de drums gezeten. We waren maar een jaar of zo bij elkaar trouwens. Ronald van den Brink had ook nog een zijprojekt, Dorpsstraat… hij staat daarmee nog op een verzamelalbum, Uitholling Overdwars, met het nummer Lepeltje. Ik geloof dat Uitholling Overdwars het eerste Nederlandstalige punkpop verzamelalbum was. Daarna heb ik in City Squad gespeeld, 1978-1979. Eerste bezetting was Fred van Brummelen op bas, Peter (van Zijl?) op gitaar, Josje Dans op drums, en ik speelde gitaar en zong. Later speelde een andere Fred gitaar bij ons, maar die werd er door zijn drugsgebruik alweer snel uitgezet. City Squad ging voornamelijk onderuit omdat Fred toen neergeschoten werd op het Leidseplein. Later zijn ze een tijdje verder gegaan met een nieuwe zangeres, maar daar weet ik niet zo veel over verder.

Kees: Bezit je opnamen van een of meer van de onder drie genoemde bands die niet zijn uitgebracht op vinyl of CD?
Pebbles: Nee, was het maar waar. Carlo Edel heeft nog wel opnames van Motorboat.

Kees: Hoe waren de reacties van ouders en vrienden toen je punk “werd”?
Pebbles: Mijn moeder dacht dat het wel weer zou overgaan… en mijn pa was geshockeerd, die vond het helemaal niks. Vooral in het prille begin, toen we met nogal dubieuze symbolen rondliepen, hakenkruizen, omgekeerde crucifixen, als het maar shockeerde, dan was het goed. Op school werd er nogal lacherig over gedaan in het begin, er was een echte scheiding tussen de punks en de disco’s. Later, toen ik in bandjes begon te spelen, ging mijn ma overstag, die vond dat geweldig. Ze kwam zelfs kijken in Paradiso toen ik met Motorboat speelde… helemaal netjes aangekleed… na 2 nummers is ze gevlucht, toen de klodders spuug over en weer begonnen te vliegen en het opeens bier regende. Good times.

Kees: Hoe kijk je achteraf op de punkperiode terug, wat waren positieve en negatieve kanten er van?
Pebbles: De positieve kant was natuurlijk dat punk voor heel veel mensen een geweldige kans was om zich te ontwikkelen. Opeens was het mogelijk om in een bandje te spelen, ook al speelde je net 5 minuten gitaar. We waren allemaal van hetzelfde niveau toen het allemaal begon, althans zo voelde dat. Er was veel steun over en weer, vooral in de muziekscene. Voor mij was huize Chaos, en aan de overkant, Club DDT en de Koekrant winkel de beste plek. Iemand anders op deze website noemde het een creatieve kruisbestuiving geloof ik, en ik kan me daar van harte bij aansluiten. 

De negatieve kant is voor mij het feit dat er zo veel mensen aan drugs ten onder zijn gegaan. Doodzonde (no pun intended) vind ik dat, echt.  Ik deed er in het begin zelf ook aan mee, slikte, rookte en snoof alles wat er maar werd aangeboden, zonder te vragen wat het was. Dat was vrij normaal… er kwam iemand met een zak pillen binnen en we namen er allemaal een. En dan vroeg ik me af waarom ik maar nooit kon slapen en zoveel energie had. Het was leuk voor een tijd, maar het werd me allemaal te heftig op het laatst. Dope, en het feit dat punk zo commercieel aan het worden was, werden voor mij ook de uiteindelijke redenen om uit de scene te stappen.  Ik ben zelfs een tijd Amsterdam uitgegaan.  

Kees: Heb je in de punktijd ervaringen opgedaan of dingen meegemaakt die belangrijk zijn geweest voor je wereldbeeld, je persoonlijke ontwikkeling e.d.?
Pebbles: Ik denk dat ik zonder punk nooit muzikant was geworden. Het heeft me een enorme dosis zelfvertrouwen gegeven, er was ruimte om rond te klooien en mezelf te ontwikkelen. No pressure. Ook werd ik me veel bewuster op politiek en sociaal gebied. Ik was, zoals velen in de Amsterdamse scene, nog erg jong, nog net geen 15 toen het allemaal begon.  Punk (en voornamelijk de wat oudere punks om me heen) hebben me geleerd om dingen niet zo maar voor zoete koek aan te nemen, maar na te denken over hoe het allemaal gaat in de wereld. Dat is gelukkig nooit meer overgegaan, ik denk dat mijn persoonlijkheid mede daardoor gevormd is.  De mentaliteit van “als het je niet bevalt dan moet je er wat aan doen”, die is voor mij persoonlijk duidelijk uit die tijd blijven hangen.

Kees: Wat zijn je vijf favoriete punkplaten ? (graag twee lijstjes, uit NL en daar buiten)
Pebbles: Hier zijn de lijstjes, het valt me nu op dat de Nederlandse kant voornamelijk uit singeltjes bestaat… ik kocht toen niet zo veel Nederlande albums, denk ik. Buitenland betekend voor mij de UK…  Amerikaanse punk heeft me nooit zo gelegen. De lijstjes zijn trouwens in willekeurige volgorde.

Nederland:
Speedtwins – My Generation
Mecano LTD – eerste single
Softies – Suicide Pilot
Ivy Green – eerste album met I’m Sure We’re Gonna Make It
Helmettes – I don’t care what the people say (1/2 2)

UK:
Siouxsie and the Banshees – The Scream (1978)
Ultravox! – Ultravox! (1977)
The Stranglers – No More Heroes (1977)
Buzzcocks – Another Music In A Different Kitchen (1978)
Penetration – Moving Targets (1978)

Bedankt voor het interview, Pebbles!

Motorboat
1979 – Pin 6/7