2011.06.24-26 Vera / Het Viadukt / Crowbar, Groningen

2011.06.24 Vera
Easpa Measa (Dublin, Ireland)
De Fuckups (Groningen)
Putrefaction (Ireland)
Moutpiece (Ireland)

2011.06.25 Het Viadukt
Angstorm (Groningen)
Hagridden (Utrecht, NL)
Retarded Cop (Ireland)
Fleas And Lice (Groningen)
Complan (Ireland)
Rat Patrol (Groningen)
Runnin’ Riot (Belfast, Ireland)
Molotow (NOR)

2011.06.26 Crowbar
Clocked Out (UK)
Found On The Floor (Ireland)

Verasite
Het GGI-festival is een door vrienden opgezet festival dat jaarlijks afwisselend in
Groningen, Schotland en Ierland plaatsvindt. Nataly is de organisator van het
festival en vervult in Vera de functie van scribent. Voor meer informatie over
het festival op zich, lees het Verakrant-artikel.

Na vier maanden spirituele voorbereiding en belangrijke communicatie met de Ieren (Can I buy kebab in town? Do you sell tea in the pub?) kon op 24 juni het 8ste GGI festival eindelijk van start gaan in de VeraClub. En de vraag die op ieders lippen brandde was natuurlijk, wie oh wie mist dit jaar zijn vliegtuig terug. Bij dit jaarlijks terugkerend ritueel ligt Gary Moutpiece aan de leiding met in ieder geval twee keer, en Thomas Freebooters staat op de tweede plek. In Glasgow stond de arme jongen klaar om te vliegen..op het verkeerde vliegveld!

Terug naar Vera. Putrefaction stond als eerste klaar en wat een band! Puur beton! Met brute kracht werd het gitaargeweld en de bombastische sound van teringgoede drummer de zaal ingeslingerd. Vet, vol met stuiptrekkende melodieen en een brullende zanger. Zanger Erik drumt ook weer in Eapa Measa en de tweelingbroertjes spelen ook in Complan. Dat betekent meer geld voor iedereen. DIY is leuk en aardig, maar de vliegtickets moeten betaald worden. Lof voor alle groningse bands die geheel belangeloos en alleen voor bier speelden.

Terug in de kleedkamer was Moutpiece in zijn nopjes met de hotelkamers. ‘Met de hand geschilderd..wow!’ en bier in de koelkast was ook een verrassing voor Ierland. Ierland is arm. Obama kreeg het laatste gratis biertje.

Helaas de Fuck Ups gemist omdat ik een paar drugsgebruikende punks van de trap moest werken, die ‘support your local scene’ verward hadden met ‘supply your local scene’. Ondertussen was de zaal lekker vol en ging Easpa Measa goed los gevolgd door de altijd sublieme Moutpiece, die een superstrakke garagerocknrollset met veel nieuwe nummers neerzette.

Paspoorten aan de baas van Vera overhandigd..(wist je dat niemand in Ierland heet zoals in zijn paspoort staat? Tommy Trousers, Conzo, Gaz Le Rock, Motzer, Crispo..ze heten eigenlijk gewoon Henk of iets dergelijks) te dronken om geld mee te nemen, op naar de Crowbar met een Ier achterop de fiets en de rest is een dronken luchtbel..

Met een hoofd als een houtblok op de fiets naar het Viadukt voor dag 2 van het GGI.
Mijn Finse vriendin, met wie ik de kassa zou doen, stond ter welkom als een
knipmes gebogen op de parkeerplaats de euroshopper whisky en cola weg te
werken. Het was een mooie dag, het regende een beetje. Een Ierse zomer.

We hadden Fleas And Lice als eerste het podium opgedrukt. Een tactische zet, die
zowel de Ieren op tijd zou aantrekken als wel, dat de band nuchter zou spelen.
Het tweede gedeelte was mislukt. (Robbie). Het optreden was retegoed. Even de
honger wegwerken met een hamburger die eruit zag en smaakte als een frisbee om
vervolgens het waanzinnige dat Complan heet te aanschouwen. Zanger Cormac is
een waar wonder. Punkrock op zijn Iers. De hele zaal wordt omhelsd terwijl hij
een soort van woeste polka danst en als Bukowski zijn songteksten voordraagt.

Angstorm is een wonderlijke combinatie van goth, metal en sierlijke punkriffs en Rat
Patrol speelt als vanouds de zaal plat. Hagridden uit Utrecht is de verrassing
van de avond met een zangeres die er bij binnenkomst uitzag als een verdwaalde
bibliothecaresse, maar zich op het podium ontpopt tot een beestachtige
brulboei. Alle jongens waren op slag verliefd. Het leek er even op dat Gary
Moutpiece een dag eerder zijn vlucht had genomen. Vijf minuten voor aanvang van
zijn andere band Retarded Cop verscheen de tot dan toe nuchtere Gary lichtelijk
aangeschoten op de parkeerplaats, de rest van Moutpiece had er twee uur over
gedaan om van de Crowbar naar de Wicherstraat te lopen. Een prestatie op zich.
Retarded Cop is een een superleuke garagepopband, een frisse wind door al het
punkgeweld. Oprispende melodietjes, kleurrijk orgeltje en lieflijke, grappige
teksten over kebabs en meisjes.

Ondertussen was ook Runnin’ Riot gearriveerd. Zanger en Buckfast promotor Colin uit Belfast
(buckfast is een van oorsprong engelse monnikenwijn met een hoog gehalte aan
alcohol, staat ook wel bekend als ‘commotion lotion’) was in opperbeste
stemming, ondanks dat zijn enige meegesmokkelde fles ‘buckie’ uit zijn rugzak
was gevallen, wat normaal de beste man tot tranen brengt. Het optreden was een
‘tour de force’, het publiek was in carnavalsstemming en iedereen danste als
wildemannen voor en op het podium. De melodische hardrock van Molotow sloot de
avond af en wederom werd de nacht voortgezet tot in de late uurtjes in de
Crowbar, tot de Ieren in slaap vielen op het toilet.

GGI
dag 3/Crowbar
De laatste dag van het GGI werd afgesloten in de Crowbar met op het podium
Found On The Floor uit Ierland. De zon scheen en iedereen had dorst. Het was
een drukte van belang, vooral bij de Airguitar Championship, die gewonnen werd
door Gary Moutpiece met een indrukwekkende interpretatie van ‘gaybar’, op de
voet gevolgd door Angus Hagridden, technisch perfect, en Ken ‘Easpa Measa’
Sweeney, technisch waardeloos, maar gekleed in ultrastrakke catsuit met
luipaard print, het oog wil ook wat. De Ierse stoelendans ontaarde in een wild
breakdance spektakel, de politie kwam nog even langs en toen het laaste fust
bier leeg was ging iedereen heerlijk moe en beneveld naar huis. Niemand miste
zijn vliegtuig, al moest er wel een ticket omgeboekt worden, anders zat er nog
steeds een solerende Ier aan de bar.

Nataly

Digitolle Grieze
Pas sinds vandaag is uw Catharina weer redelijk hersteld van het jaarlijkse driedaagse rockfestijn GGI (Glasgow, Groningen, Ireland) waar Bandje vorig jaar voor het eerst had opgetreden. En wat een feest het was, afgelopen weekend!

Bandje speelde vrijdag
in Vera en het was één van onze beste concerten ooit. Het overkomt ons niet
dagelijks dat we in een zaal staan met uitsluitend kleurrijke (in
overdrachtelijke zin) punkrock-liefhebbers, dus dat dreef ons tot grote
hoogten. Dát en doordat Sologitarist een aanval van absolute genialiteit had,
wat als een trein over ons en het publiek heendenderde. Het liet ons allen
zeiknat, bekaf en gelukkig achter.

Zanger beleefde nog
een stand up comedian-moment. De bassist van Putrefaction (uitkijken bij
foto’s googelen!) had ons in de kleedkamer verteld dat één van zijn bandleden
marihuana naar Nederland had gesmokkeld. Naar Nederland! Dus vroeg Zanger
tussen twee nummers door: “Who is that guy who smuggled drugs into Holland?” De
hele zaal slap van het lachen en vele vingers wezen naar een klein ventje
achterin de zaal, dat steeds dieper door de knieën ging, met de handen voor het
gezicht geslagen.

Die Ierse bands hebben
trouwens een  behoorlijk rotleven. Ik vroeg daarnaar omdat ze stuk voor
stuk de kleedkamer instapten, naar de goed gevulde koelkast keken en ongelovig
vroegen: “Free beer?” In Ierland zijn nauwelijks concertzalen, dus staan ze
altijd in pubs. Daar krijgen ze nog niet één pilsje voor. Sterker nog: als ze
hun eigen sixpackje meenemen, komt de barkeeper het podium op om ze dat af te
pakken, want ze moeten het ter plekke kopen. Als ze willen spelen in één van de
weinige zalen die  er zijn, kost dat 200 euro. Let wel: de bánd moet dat
betalen.

Zaterdag in het
Viadukt konden we zelf lekker het publiek uithangen. Ach, wat moet ik erover
vertellen? De prachtige moshpits, de totale verbroedering tussen mensen die
eruit zien als hebben ze 30 jaar  tuchthuis achter de rug, maar zo
vriendelijk, behulpzaam en aardig zijn dat Groen Links er nog wat van kan
leren, de toffe bands met blije muzikanten, het moment dat het halve publiek
mee stond te schreeuwen op het podium en het zó vol stond dat je alleen nog
maar her en der een gitaarhals uit de zwarte meute zag steken en het feest
compleet was?

De Crowbar op zondag heb ik niet meer gehaald. Drummer, Zanger en Sologitarist reageerden al helemaal niet meer op mijn noodkreten om mij te waarschuwen wanneer Conor, de Ierse organisator van het festival, moest spelen terwijl Slaggitarist als enige terug sms-te: “Nog zo’n nacht en het wordt mijn dood. Je zult in je eentje Bandje moeten vertegenwoordigen.” Dat deed mij ineens aan mijn eigen momento mori denken, dus ben ik ook lafhartig weggebleven.
Ik heb er nog steeds spijt van.

Zo. En nu ga ik maar
eens even de rozen aanbinden.