Title: …En Morgen De Hele Wereld?
From: Groningen, The Netherlands
Editor: Karel ten Haaf
Year: December 1992
Size: A5
Print: 500
Comments: Subtitled: Het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS), De Kühnenbeweging In Nederland / below the PDF are Dutch language articles from the activist zine N.N. //

UIT: NN #68 van 18 oktober 1990

AKTIEFRONT NATIONALE SOCIALISTEN

De laatste tijd zijn er weer een aantal neonazistische aktiviteiten in Nederland geweest, waarvoor het Aktiefront Nationaal Socialisten verantwoordelijk wordt gesteld. In Veendam zijn in de buurt van het asielzoekerscentrum pamfletten verspreid, en ook in Tilburg.

Het Aktiefront Nationaal Socialisten (ANS) is een van de meest radikale extreem-rechtse organisaties die er de afgelopen tien jaar in Nederland zijn geweest. Het ANS is de Nederlandse afdeling van de Duitse groep Aktionsfront Nationaler socialisten / Nationaler Aktion (ANS-NA), van Michael Kühnen. Het ANS-NA is een paar jaar geleden door de Duitse overheid verboden verklaard en Kühnen heeft een forse gevangenisstraf uitgezeten wegens ‘terrorisme’. Toen hij vrijkwam heeft hij het ANS-NA voortgezet onder de naam Nationale Sammlung.

Het Nederlandse ANS is in 1983 opgericht als afsplitsing van het Jongeren Front Nederland (JFN), van Steward Mordaunt, die nu voor de Centrumpartij ’86 in de Haagse gemeenteraad zit. Dit omdat de oprichters van het ANS, Martijn Freling, Jan Schermer en Cees Ladenstein vonden dat het JFN niet radikaal genoeg was. En dat terwijl in die tijd het JFN nog steeds flirtte met het nazisme.

Maar Freling en aanhang wilden een duidelijke stellingname ten gunste van het nazisme. Ze beginnen een blad uit te geven, getiteld Weerwolf, waarvan de voorpagina met enige regelmaat ‘gesierd’ wordt met een portret van Hitler. Ook beginnen ze met een geheel nieuwe jaartelling, die teruggaat tot 1889, het geboortejaar van Hitler. Vanaf de eerste nummers van Weerwolf en de eerste pamfletten van het ANS worden door antiracistische en antifascistische organisaties klachten daartegen ingediend bij justitie, maar die is naar aanleiding daarvan nooit tot vervolging overgegaan.

Freling (onder meer oud-lid van de Centrumpartij) wordt wel een aantal keer door de politie opgepakt, maar dat is voor andere aktiviteiten. Zo was hij in 1983 met een hele groep skinheads betrokken bij een knokpartij in een Rotterdams Jazzkafé, waarvoor hij later veroordeeld is.

In ’87 trekt Freling zich terug uit het ANS en uit een aantal andere fascistische groepen. hij moet een tijd gevangenisstraf uitzitten die hij nog had staan en tijdens een proefverlof vlucht hij en duikt in München bij vrienden onder. De opvolger van Freling bij het ANS is Cees Ladenstein, uit Apeldoorn.

Ladestein was uitstekend bevriend met de weduwe Rost van Tonningen, bij wie hij lange tijd in huis heeft gewoond als bediende en lijfwacht. Tijdens zijn aktiviteiten voor het ANS blijft Ladestein ook aktief voor de viking Jeugd, het JFN en groepen als het schimmige internationale nazi-gezelschap Northern League.

In april 1985 komt Ladestein in het nieuws als de politie een onderzoek start naar de herkomst van pamfletten die rondgestuurd zijn namens het ‘Komitee ter Voorbereiding der Festiviteiten ter ere van de lOOste geboortedag van Adolf HitIer’. Ladestein blijkt voorzitter van dit komitee, Freling vice-voorzitter. Justitie onderneemt verder geen stappen tegen dit komitee. Ladestein zelf krijgt later nog wel problemen, onder meer wegens het plakken van stikkers met nazi-teksten en het vernielen van een telefooncel.

Ook Ladestein houdt het bij het ANS na een tijdje voor gezien en trekt zich terug. zijn plaats wordt overgenomen door een Groninger, Eite Homan. Homan, een skinhead, is zijn politieke karrière begonnen bij de maoïstische ‘Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland’, doorloopt nog een aantal radikaal-linkse organisaties om vervolgens over te stappen naar extreem-rechts.

In 1986 wordt hij door de grote chef van het Duitse ANS, Michael Kühnen, benoemd tot Bereichsleiter van het ANS-Nederland. Later krijgt hij ook de afdeling Vlaanderen nog toegewezen. Onder Homan organiseert het ANS zich tot een kleine maar aktieve organisatie. Homan zet het uitgeven van het blad Weerwolf stop en begint met het vertalen van de boodschap van de leider Kühnen. die verschijnt in het Duits onder de titel Der Schülungsbrief, wat door Homan omgezet wordt in De Scholingsbrief.

Het eerste nummer verschijnt in november 1987, of zoals zij tellen 98 JdF (Jahr des Führers). Uit het voorwoord van het eerste nummer:

‘Onze wereldbeschouwing -en tegelijk onze levensbeschouwing- is het Nationaal-socialisme, dat men principieel kan omschrijven als de georganiseerde wil van het Arische ras.’

(…) ‘Organisatorische drager van het Nationaal Socialisme is de Nationaal-socialistische partij voor wat het volk betreft, en de Nationaal-socialistische wereldbeweging voor wat het gehele ras aangaat. Daar waar de Nationaal-socialistische partij verboden is, moet dat verbod doorbroken worden; daar waar geen partij is, moet deze opgericht worden. Bij het begin van de politieke strijd moeten al die Nationaal-socialisten zich aaneensluiten, die bereid zijn te gehoorzamen aan een eensgezinde leiding en de oprichting van de partij te bevechten. ideologische meningsverschillen en uiteenlopende tendensen, zeer zeker spitsvondige haarkloverijen over detailkwesties, moeten hiervoor wijken; beslissend zijn kameraadschap en de bereidheid tot totale inzet en het brengen van offers in de strijd voor de oprichting en het succes van de Nationaal-Socialistische partij!’

‘Dat is de ideologische grondslag van het ANS-werk. Het ANS is -zoals de naam al zegt- een aktiefront en geen diskussieclup! Het ANS kan alleen maar dan met succes de strijd voeren, als de jonge aktivisten bereid zijn hun leven, hun denken en hun willen geheel en al ondergeschikt te maken aan de noden van de strijd, om een concreet doel te bereiken.’

Ondanks dat, zijn de paar nummers van De Scholingsbrief die verschenen zijn grotendeels gevuld met theoretische verhalen over ‘Ons Voorbeeld’, ‘De strategie van het ANS’ en brieven uit de gevangenis. Onder de bezielende leiding van Homan wordt er aktief geworven onder de supporters van FC Groningen en worden met grote regelmaat pamfletten uitgedeeld, voornamelijk in Noord-Nederland.

Met bijna even grote regelmaat wordt Homan en soms ook anderen, opgepakt wegens diskriminatie en verboden wapenbezit, want elke keer als Homan gepakt wordt is hij in het bezit van een bajonet, een ploertendoder of soortgelijk materiaal. tijdens een proces tegen hem in Arnhem, heeft hij tegenover de rechter verklaard dat hij ook zonder meer gebruik zou maken van zijn wapens als hij zich in het nauw gedreven voelt.

Ook loopt Homan regelmatig met een kogelvrij vest om. Hij is de afgelopen jaren een groot aantal keer veroordeeld wegens diskriminatie en verboden wapenbezit. Met zijn supporter-vriendjes begint Homan in Groningen een waar schrikbewind te voeren naar kraakpanden in de stad toe, waarbij voornamelijk het voormalige Wolters-Noordhof Complex het moet ontgelden. Met enige regelmaat worden er aanvallen op het pand en mensen die er als ‘krakersters’ uit zien uitgevoerd. verder worden er in de stad posters geplakt waarin opgeroepen werd het WNC te ontruimen.

Andere folderakties zijn gericht tegen asielzoekerscentra of ter herdenking van de in 1987 overleden oorlogsmisdadiger Rudolph Hess.

Toen in februari 1989 de Duitse politie de groep Nationale Sammlung oprolde en Kühnen met een aantal volgelingen oppakte is Homan vanuit Nederland doorgegaan met het uitgeven van het blad van de Nationale Sammlung, Die Neue Front. In dat Duitstalige blad doen de verschillende afdelingen van de groep verslag van hun aktiviteiten.

Een prominente plaats is daarin voor de ‘Gau Niederlande’ (Gouw Nederland), die uitgebreid mag berichten over hun aktiviteiten. De meeste van die verslagen gaan over plak- of folderakties of over aanvallén op kraakpanden: ‘Op 19 februari sloegen we terug: na een thuiswedstrijd van FC Groningen bestormden we met zo’n 50 man -grotendeels voetbalfans, die tot onze aanhang behoren- het pand, met als doel die anarchisten te verdrijven.’

In oktober 1989 stuit de politie van Maastricht, tijdens een onderzoek naar een drugszaak op de naam van Richard van der Plas, uit Purmerend. Daar wordt huiszoeking gedaan en vindt de politie, naast een pistool waar geen vergunning voor is, een grote hoeveelheid nazi-propaganda. Van der Plas had zijn muren vol hangen met hakenkruisvlaggen, posters en foto’s en had verder veel videobanden, langspeelplaten, folders, pamfletten en tijdschriften uit binnen- en buitenland. Hij is lid van het ANS.

Van der Plas is al lange tijd aktief in extreem-rechtse groepen, hij is sinds 1982 lid van de Centrumpartij, later van zowel de Centrumdemokraten als de Centrumpartij ’86. In 1985 wordt hij ook, voor korte tijd, lid van de Nederlandse Volks Unie van Joop Glimmerveen.

Vorig jaar werd hij door de CP ’86 benaderd om kandidaat te worden voor deze partij bij de gemeenteraadsverkiezingen van maart 1990. In eerste instantie stemt hij toe, maar als hij een week later hetzelfde aanbod van Janmaat van de Centrumdemokraten krijgt, besluit hij dit te gaan doen en trekt zich terug bij de CP ’86. Op 21 maart 1990 wordt hij verkozen in de raad van Purmerend.

De politie in Purmerend schakelt de Binnenlandse Veiligheids Dienst in en op grond van informatie van hen worden korte tijd later nog vijf invallen gedaan. Een in Alkmaar (Koman, pas kort lid van het ANS, en op dat moment dienstplichtig militair), drie in Groningen (Homan, zijn oude vriend Albert Westra en Douma) en een in Amsterdam (Et Wolsink).

Wolsink is ook een oude bekende in nazi-milieus. Op l6-jarige leeftijd meldt hij zich aan bij de SS en wordt aangenomen omdat hij loog , over zijn geboortedatum. Na de oorlog was hij onder meer betrokken bij de Viking Jeugd, tussen 1983 en 1986 sekretaris-penningmeester van de Nederlandse Volks Unie. Sinds 1985 is hij lid van het ANS, en sinds 1988′ is hij erelid van de beweging van Kühnen. Verder verzorgt hij de internationale kontakten van de British Movement, een Britse nazi-groep.

Op 23 oktober aanstaande moeten de zes ANS-leden voor de rechtbank verschijnen, op beschuldiging van onder meer artikel 140 (deelname aan een kriminele vereniging).

Fascisme Onderzoeks Kollektief (FOK)

UIT: NN #71 van 29 november 1990   

Het ANS-Proces 

Stickers en pistolen 

Op 23 oktober moesten zes leden van het Aktiefront Nationaal Socialisten (ANS), die in november 1989 door de politie waren opgepakt, zich voor de rechter in Alkmaar verantwoorden. Het Fascisme Onderzoeks Kollektief (FOK) woonde het proces bij en verwonderde zich over de spraakzaamheid van de verdachten, die rustig verklaringen aflegden die zowel voor henzelf als voor hun kameraden belastend zijn. Een verslag. Meer over het ANS kon je lezen in NN nr.68. 

Het ANS werd in 1983 opgericht door Martijn Freling en Cees Ladestein. Zij vonden het Jongeren Front Nederland (JFN), waarvan zij tot dan toe lid waren, niet radikaal genoeg. Zij probeerden een extreem-rechtse jongerengroep op te zetten naar Westduits model, maar die poging bleef aanvankelijk steken. Pas toen Eite Homan in 1987 het leiderschap overnam, kreeg de groep goede kontakten met de inmiddels verboden Westduitse zusterorganisatie van Michael Kühnen. 

DRUGS EN WAPENS 

Ondanks een aantal klachten van verschillende antifascistiese organisaties zag justitie nooit aanleiding voor een onderzoek naar de aktiviteiten van het ANS. Maar in november vorig jaar vindt er bij Richard van der Plas in Purmerend een huiszoeking plaats op grond van de Opiumwet en de Wet Wapens en Munitie.  

En daarbij stuit de politie behalve op drugs en wapens ook op een grote hoeveelheid nazi-propaganda, onder meer van het ANS. Er wordt kontakt opgenomen met de Binnenlandse Veiligheids Dienst (BVD) en er volgen nog vijf invallen; 3 in Groningen en 1 in Alkmaar en Am*dam. 

De zes ANS-leden werden gedagvaard op grond van het deelnemen aan een kriminele organisatie (artikel 140) en het ter verspreiding in voorraad hebben van racistiese propaganda. Voor een aantal kwam daar nog eens bij dat zij verboden vuurwapens in bezit hadden en in de woning van Van der Plas werden ook nog eens drugs gevonden. 

BELONING 

De eerste die terecht moest staan was Marc Koman, een skinhead uit Alkmaar. Zwaar getatoeëerd, onder z’n rechteroor draagt hij bijvoorbeeld een grote Nederlandse vlag met daarop het portret van Michiel de Ruyter. Bij hem heeft de politie grote hoeveelheden stickers gevonden met teksten als ‘Bevrijdt Europa van de Joden’. 

Koman zegt geen lid te zijn van het ANS maar de mensen sinds aug. ’89 te kennen. Ook had hij in het verleden kontakten met de NVU. Bij Koman werden twee geweren gevonden. Hij zei dat hij “gewoon extreem-rechts is. Ik sympathiseer met sommige ideeën van het ANS zoals het anti-kommunisme en de weerstand tegen illegale buitenlanders. Als ik naar het land van de Tamils ga en ik steek daar een hotel in de fik, dan ga ik voor jaren in de gevangenis. Maar als zij dat hier doen krijgen ze een beloning.” De eis die hij in deze zaak kreeg, was 5 maanden voorwaardelijk. 

UNIFORMEN 

De tweede die terecht moest staan was Albert Westra uit Groningen, een goede vriend van Eite Homan. Uit stukken van de politie en verklaringen van de andere verdachten blijkt hij kaderlid geweest te zijn van de groep met de titel ‘Kameradschaftsführer’. Maar ook hij ontkende lid te zijn van het ANS, al erkende hij wel onkosten voor de groep betaald te hebben, zoals het huren van een auto. 

Vorig jaar heeft hij ook deelgenomen aan de herdenking van de honderdste geboortedag van Rudolf Hess. Hij verklaarde het wel spannend te vinden, maar hij streefde de ideeënwereld van die groep niet na en hij begreep eigenlijk zelf ook niet waarom hij daar zo in was gerold. Bij hem heeft de politie ook wapens gevonden en een grote hoeveelheid racistiese stickers. Tot slot deed Westra nog een frappante uitspraak over zijn medestanders: “Ik schat het intellekt van de gemiddelde sympathisant niet zo hoog in”. De eis tegen hem was 6 maanden voorwaardelijk. 

LEGAAL EN GEWELDLOOS 

Terwijl Westra in het verdachtenbankje stond, werd het nog drukker op de overigens al overvolle tribune. Steward Mordaunt, ex-leider van het JFN en gemeenteraadslid in Den Haag voor de Centrumpartij ’86, kwam met een aantal getrouwen binnen marcheren. 

Na Westra was het de beurt aan de ‘Bereichsschaftleiter Niederlände’ van het ANS, Eite Homan. Homan had als getuige de Westduitse oprichter van het ANS, Michael Kühnen, laten oproepen. Dat gebeurde onder de voorwaarde dat de Nederlandse justitie hem een vrijgeleide zou geven en met de Duitse overheid een deal zou maken omdat Kühnen Duitsland niet mag verlaten. De Officier van Justitie heeft niet duidelijk gemaakt of deze afspraken zijn gemaakt, maar Kühnen kwam niet opdagen. 

Homan beschouwt het ANS als een volstrekt legale beweging, waarvan hij sinds okt. 85 lid is en sinds 87 leider. Volgens hem is het oogmerk van het ANS niet het plegen van misdrijven maar de heroprichting van de Nationaal Socialistische Nederlandse Arbeiders Partij. Voor de oorlog waren er drie partijen met die _ naam, maar Homan kon niet duidelijk maken welk van die drie hij voor ogen had. Wat hij wél duidelijk verklaarde, is dat hij op de lijn van de SA zit, de beruchte vooroorlogse nazi-knokploeg.  

Ook op alle andere punten probeerde Homan het ANS schoon te praten: het zou een volstrekt geweldloze beweging zijn, die voor haar leden zelfs het bezit van vuurwapens en explosieven verbood op straffe van royement. Toen hem werd gevraagd of Koman, Westra, Van der Plas en Wolsink, bij wie vuurwapens zijn gevonden, nu geroyeerd zijn, zei hij dat hij zich daar nog niet mee bezig had gehouden. Wat hem niet werd gevraagd, was waarom hij bij elke arrestatie (en dat zijn er nogal wat) zelf gewapend was. 

Homan weigert elk kontakt met de reklassering, omdat “die toch niet op ons soort mensen berekend zijn”. Volgens de OvJ is het ANS uitsluitend gericht op het aanzetten tot racisme en jodenhaat en, mede op grond van het feit dat Homan nog in 2 proeftijden loopt, eiste hij tegen hem een straf van 8 maanden onvoorwaardelijk. 

TOEVAL 

Daarna was Tonnie Douma aan de beurt. Douma wordt in het ANS-blad genoemd als kontaktpersoon. Volgens onder meer verklaringen van Albert Westra was hij ook ‘Sonderführer’ en sekretaris-penningmeester van het ANS en belast met het verspreiden van het propagandamateriaal. Aktivisten moesten bij hem schriftelijke verantwoording van hun aktiviteiten afleggen, hoewel dat niet gold voor de Z-siders, de ‘voetbalfans’ die Homan in Groningen rond zich verzameld had. 

Douma zegt zelf van niets te weten, niets met het ANS te maken te hebben en tja, die ruim 1000 ANS-stickers die de politie bij hem vond, die waren de dag voor de inval bij hem in de bus gestopt. Het feit dat hij genoemd wordt als kontaktpersoon en zijn vorig jaar samen met onder meer Eite Homan gebrachte bezoek aan de begraafplaats van Rudolf Hess beschouwt hijzelf als louter “toeval”. Hij hoorde zes maanden onvoorwaardelijk tegen zich eisen. 

OUD ROEST 

De oudste verdachte in het gezelschap is Et Wolsink uit Am*dam. Deze veteraan is zijn opleiding begonnen bij de SS en heeft na de oorlog dan ook een tijd vast gezeten. Sindsdien is hij betrokken geweest bij bijna elke neonazigroep die er te vinden is. Hij was onder meer één van de oprichters van de Viking Jeugd, jarenlang bestuurslid van de Nederlandse Volks Unie en zo meer.  

Tegenwoordig heeft hij vrijwel al z’n aktiviteiten in Nederland stopgezet en werkt hij als internationaal kontaktpersoon voor de British Movement. Verder is hij erelid van een hele reeks organisaties, waaronder de Afrikaner Weerstands Beweging en de NSDAP-AO, de Amerikaanse organisatie die op grote schaal nazi-stickers verspreidt die ook bij dit proces ter sprake kwamen. 

Het ANS is de enige Nederlandse organisatie waarin Wolsink nog aktief is. Onder de direkte leiding van Homan is Wolsink ‘Gruppenführer’ van het Bereich West. Wolsink ontkende dit overigens. Wel gaf hij toe al ruim 8 jaar uitstekende kontakten met Michael Kühnen te hebben. Over het feit dat in het ANS-blad ‘Die Neue Front’ tot tweemaal toe een interview met hem heeft gestaan, werd tijdens het proces niets gevraagd. Bij Wolsink werd een pistool gevonden. Volgens de OvJ is er voor Wolsink “geen hoop” meer. Vanwege zijn leeftijd en zijn slechte gezondheid eiste hij een straf van 4 maanden voorwaardelijk. 

GEVAAR 

De politiek gezien meest interessante zaak beloofde die tegen Richard van der Plas te worden, die op het moment raadslid is voor de Centrumdemokraten in Purmerend. Hij moest als laatste terecht staan, maar omdat zijn advokaat bezwaar maakte tegen de niet korrekte betekening van de dagvaarding, die door de OvJ bij Van der Plas in de bus werd gestopt, werd deze door de rechtbank nietig verklaard. Een eerdere dagvaarding was ook al nietig verklaard. Het is op dit moment niet duidelijk of Van der Plas nogmaals gedagvaard kan worden. Is dit niet het geval dan zal hij vrijuit gaan. 

Van der Plas verscheen zelf niet op de zitting, maar na zijn arrestatie vorig jaar heeft hij uitgebreide verklaringen tegenover de politie afgelegd. Uit die verklaringen blijkt dat hij veel meer betrokken is bij het ANS dan hijzelf en Janmaat in eerdere instantie hebben beweerd. Janmaat voerde toen bijvoorbeeld aan dat Van der Plas “een paar pamfletjes had om zich te oriënteren”. Bij Van der Plas zijn echter grote hoeveelheden stickers gevonden met teksten als “Bevrijdt Europa van de joden”, voorzien van een hakenkruis.  

VONNIS 

Op 6 november heeft de rechtbank in Alkmaar uitspraak gedaan. In haar overwegingen speelde het feit dat de aktiviteiten van deze ‘jongens’ bij veel mensen tot grote onrust geleid hadden een grote rol. Eite Homan gaat 5 maanden achter slot en grendel, Tonnie Douma 2. Deze laatste werd vrijgesproken wat betreft het in bezit hebben van de stickers. Wolsink werd veroordeeld tot een straf van 4 maanden voorwaardelijk, Westra en Koman kregen 3 maanden voorwaardelijk. 

FOK 

(dit artikel stond eerder afgedrukt in AFDRUK nr.60)

UIT: NN #116-117 van 20 augustus 1992  

Nazi-Terreur In Leeuwarden 

Alarmerende berichten bereiken ons de laatste tijd uit de hoofdstad van Friesland: neonazi’s die kraakpanden bijna dagelijks terroriseren, mensen ernstig mishandelen en de Synagoge met hakenkruizen bekladden. Stickers en pamfletten van het ANS en van Duitse neonazi groeperingen die op grote schaal worden verspreid, en verder een mogelijke coalitie tussen jonge nazi’s en een oude getrouwe van de Viking Jeugd. Tenslotte worden bij het plaatselijk Centrum voor Ontwikkelingssamenwerking, bij het asielzoekerscentrum en bij diverse kraakpanden regelmatig dreigbrieven bezorgd, afkomstig van het ANS, ondertekend met een zwarte ster met aan de uiteinden een haakje, een zogenaamd zwart ‘sterrenkruis’. 

Centraal persoon in deze terreur is de 20-jarige Gerrit Fokke Gerritsma uit Leeuwarden. Deze skinhead die bekend staat om zijn krankzinnige blik en zijn enge grijns, is de laatste maanden al diverse keren gearresteerd wegens autodiefstal, joy-riding, mishandeling, brandstichting, lidmaatschap van het verboden Aktiefront Nationaal-Socialisten (tegenwoordig Autonome Nationaal Socialisten, ANS) en verspreiding van racistische ANS-pamfletten en -stickers in Groningen, Bolsward, en Leeuwarden. 

‘s Nachts wordt hij regelmatig in SS-uniform op straat gezien. De terreur richt zich vooral op het kraakpand ‘Koetshus’, in de Kruisstraat in Leeuwarden, maar ook andere panden worden regelmatig belaagd. Gerritsma werkt soms alleen, soms met andere skins en/of rock-a-billy’s, Een van hen is Sennie Reinink, in Leeuwarden bekend als eng soort junk, die zichzelf ‘gematigd fascist’ noemt. Opvallend bij hem zijn z’n tatoeages: op zijn ene arm staat “Gegen Nazis” en “Kill the USA” op de andere staat een hakenkruis samen met de tekst “White Power”. 

Aan het eind van dit stukje zullen we een overzicht geven van de nazi-propaganda terreur zoals die de laatste maanden vanaf eind ’91 heeft plaatsgevonden. Opvallend in het geheel is dat de (nazi-)terreur tegen de krakers is begonnen nadat de eigenaar van het “Koetshus”, Siderius, er noch op juridische wijze, noch met een knokploeg in geslaagd was het pand ontruimd te krijgen. De poging om het pand door middel van een knokploeg te ontruimen vond plaats op 12 februari ’92, hierbij werd Siderius (één van de grootste huisjesmelkers in Leeuwarden) samen met 5 anderen gearresteerd.  

Naar aanleiding van de terreur tegen hun pand zorgen de krakers van het “Koetshus” er tegenwoordig voor dat er altijd meerdere mensen aanwezig zijn om op te letten dat ze niet worden aangevallen. Dit leidde erop 12 mei jl. toe dat zij de man die op hun pand bezig was met het schilderen van levensgrote hakenkruizen, konden herkennen als Chris Quist uit Leeuwarden, een al jarenbekende nazi. Quist was in ’74 voorzitter van de fascistische Viking Jeugd en mocht zich later bondsleider van deze ‘Volkstrouwe’ groep noemen. 

Volgens het blad AFdruk, van augustus 1985, stond hij ook op de loonlijst van Verina B.V., het “bedrijf” van Florrie Rost van Tonningen-Heubel, “de Zwarte Weduwe”, Nog enkele bekenden van de Viking Jeugd waren Ed Wolsink uit Amsterdam, oud SS’er en na de oorlog één van de boegbeelden van het sluimerend fascisme. In oktober 1990 werd hij veroordeeld wegens illegaal wapenbezit en lidmaatschap van het ANS. Hij is ook lid van de NSDAP-AO (de “Ausland Organisation” van de NSDAP, na WO2 opererend vanuit de VS).  

Verder o.a. J.W. van der Meulen, de voormalige secretaris van de Nederlandse Volksunie en in ’88 nog veroordeeld wegens het in bezit hebben én het verspreiden van antisemitiese pamfletten. Van der Meulen was verantwoordelijk voor de scholing in geschiedenis en rassenleer binnen de Viking Jeugd. Quist was in juni ’84 Ook aanwezig op een vergadering van het Consortium de Levensboom, een andere klub rond de weduwe Rost. 

Tenslotte willen we een opsomming geven van de gebeurtenissen vanaf november ’91 in en rond Leeuwarden, om aan te geven dat het hier niet gaat om iets incidenteels maar dat er wel degelijk sprake is van aanhoudende nazi-terreur. 

nov. ’91: Verspreiding van racistische pamfletten van het ANS, de Duitse “Antlkommunistische Aktion” en de “Initiative Volkswille”. Aan het eind van de maand worden ook pamfletten van de “Nationaal Socialistische Nederlandse Arbeiders partij” (NSDAP, een ANS-club) verspreid.

26-01-92: Er worden stickers van de NSDAPAO geplakt.

feb. ’92: Gedurende de hele maand worden stickers en pamfletten van het ANS, de NSDAP en de NSDAPAO geplakt en verspreid.

12-02-92: Poging tot ontruiming kraakpand “Koetshus” door knokploeg onder leiding van Siderius. 

22-02-92: Fascistische en racistische stickers en graffiti op een synagoge.

26-02-92: Een ruit van het “Koetshus” wordt ingegooid met een baksteen die beplakt is met een ANS-sticker.

29-02-92: Huiszoeking bij en arrestatie van Gerritsma wegens het op grote schaal verspreiden van ANS-materiaal.

mrt ’92: Regelmatig worden rascistische stickers en rune-tekens op het “Koetshus” aangebracht 13-3-92: Alle ruiten van het “Koetshus” worden ingegooid.

27-3-92: De nieuw ingezette ruiten worden opnieuw ingegooid.

28-3-92: Er wordt een brandbom in de garage van hèt “Koetshus” gegooid maar deze gaat niet goed af waardoor de schade beperkt blijft. Voor het eerst wordt Gerrit Fokke Gerritsma gezien.  

02-04-92: Bewoners van een kraakpand aan de Keizersgracht worden geïntimideerd door Gerritsma en een vriendje van hem.

25-04-92: Gerritsma en Bennie Reinink gooien een ruit in bij een kraakpand en stelen de zwarte vlag.

03-05-92: Gerritsma gooit de ruiten in bij het “Koetshus” en sluit later die dag de bewoners in met een fietsslot

07-05-92: Weer worden de ramen ingegooid bij het “Koetshus”. 

08-05-92: Gerritsma dringt dringt het “Koetshus’ binnen en steekt de boel in de brand, terwijl enkele andere skins om de hoek op de uitkijk staan. Later die avond worden de ramen ingegooid bij een pand in de Vegelinstraat.

09-05-92: Wederom brandstichting in het “Koetshus”. Veel persoonlijke spullen worden met een mes vernield, kledingstukken worden verbrand en er worden sleutels gestolen.

10-05-92: Gerritsma en Reinink bedreigen bewoners van het “Koetshus” en de Keizersgracht, terwijl nog enkele nazi’s zich in de buurt ophouden. 

11-05-92: Gerritsma gooit met vuurwerk naar het “Koetshus”.

12-05-92: Het “Koetshus” wordt helemaal onder gekalkt met hakenkruizen. Men herkent Chris Quist.

20-05-92: Gerritsma en een vriendje achtervolgen een bewoner van het “Koetshus” en slaan zijn hand kapot. ‘s Avonds worden diverse fietsen bij kraakpanden vernield.

21-05-92: Gerritsma mishandelt een bewoner van het “Koetshus” met een ijzeren staaf. Weer sluit hij het pand af met een fietsslot. Dezelfde avond slaat hij alle benedenramen van de Keizersgracht in. Later wordt hij gearresteerd, maar de volgende dag staat hij alweer op straat. 

05-06-92: Het “Koetshus” en de Keizersgracht worden onder gekalkt met rune-tekens en fascistische leuzen.

12-06-92: Opnieuw wordt het “Koetshus” onder gekalkt.

23-07-92: Bij het kraakpand aan de Keizersgracht wordt een kopie van het Duitse nazi-blaadje “NS Kampruf” bezorgd. Dit vod is een uitgave van de Duitse afdeling van de NSDAPAO. Hierin wordt melding gemaakt van de volgens hen suksesvolle propaganda-akties van de AO-partijcel in de omgeving van Leeuwarden. 

Inmiddels (augustus,92) is het rond de kraakpanden in Leeuwarden (tijdelijk?) weer wat rustiger geworden. Reinink is te verstaan gegeven dat hij zich niet meer moet laten zien, naar verluidt heeft hij eieren voor zijn geld gekozen en heeft hij zich van de akties gedistantieerd. Gerritsma, die voor de Volkskrant een krantenwijk heeft, houdt zich op dit moment ook weer even koest omdat hij bang is zijn bron van inkomsten kwijt te raken.  

Men is er namelijk achter gekomen dat hij zijn propaganda-aktiviteiten kombineerde met deze krantenwijk. Soms voegde hij zijn pamfletten zelfs toe aan de kranten die hij bezorgde. Het plaatselijke kantoor van de Volkskrant is hier inmiddels van op de hoogte gebracht en beraadt zich nu op verdere stappen. Gerritsma is nadien bij het “Koetshus” op bezoek geweest met een “vredesvoorstel”. Hij bood gratis abonnementen voor alle kraakpanden in Leeuwarden aan iUIT: NN #125/126 van 17 december 1992 – Thema: Religie  

‘Wij Zijn De Nieuwe S.A.’ 

De ideologie van het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS). 

Binnenkort verschijnt er over het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS) een door Karel ten Haaf geschreven boek. Het gaat in op de achtergronden en ideeën van deze extremistische fascho-groepering. Het ANS in Nederland, opgericht in 1984, telt waarschijnlijk zo’n 50 leden. Het ANS heeft ook de nodige invloed op supporters groepen van bepaalde voetbalteams, zoals op de Z-side in Groningen. De belangrijkste ANS’ers komen zelf ook uit deze scene. 

In Groningen heeft de ANS vooral bekendheid verworven door aanvallen op het toenmalige Wolters Noordhoff Complex, die samen met hooligans van de Z-side uitgevoerd werden. Verder zijn verscheidene ANS leden de laatste twee jaar betrokken geweest bij racistisch geweld in Duitsland.  

Hier volgt een voorpublikatie van een stuk uit het boek, waarin de ‘ideeën’ van het ANS uiteengezet worden. Dat lijkt ons de moeite waard omdat het ANS, behalve stereotype neo-nazi opvattingen ook de nodige anti-imperialistische en anti-kapitalistische doelen pretendeert na te streven.  

Dat zowel de inmiddels overleden leider van de Duitse ANS, Michael Kühnen als Eite Homan, die die rol in Nederland waarneemt, hun roots bij maoïstische groepen hebben liggen is hier deels een verklaring voor. Het ANS laat zich ook inspireren door het zgn. ‘linkse’ fascisme van de Duitse SA. Een week geleden heeft justitie een Nederlandse zending van Neues Front, het ANS blad uit Duitsland, in beslag genomen. 

Het Groot-Duitse ideaal 

“Wij zijn voor een herenigd socialistisch Groot-Duitsland. Het Dietse ideaal, een Groot-Nederland, dat is een kleinburgerlijk ideaal. Het is een utopie te denken dat een Groot-Nederland stand kan houden naast een Groot-Duitsland. Dat is een fictie vanwege de economische binding. Wij zijn in Nederland afhankelijk van het Ruhr-gebied, met name kolen en staal. Bovendien hoorde Nederland vroeger ook al bij het Duitse rijk. 

Nee, dat zijn kleinburgerlijke dromers, Dietsers, dat zijn geen vrienden van ons. Daarom zijn we ook niet voor de NSB, of voor het klerikaal fascisme van het Zwart Front van Arnold Meijer. We streven naar de legale heroprichting van de NSDAP; of de NSNAP, de Nederlandse zusterpartij daarvan. Wij zijn nationaal-socialisten.” (Eite Homan, red.) 

Anti-semitisme  

Eite Homan en zijn kameraden zijn nazi’s, en dus anti-joods. Die Neue Front waarschuwt regelmatig voor de joodse samenzwering, terwijl de holocaust ontkend wordt. In het artikel ‘Die Stunde der krummen nasen’ (het uur van de kromme neuzen) staat te lezen: 

‘Weet u nog: In Oost-Europa zouden wij Duitsers miljoenen joden omgebracht hebben. En nu, terwijl de volkeren de gehate (en eens door joden gestichtte communistische regimes verjagen, zijn ze er plotseling weer, de ‘vergasten’. (…)  

De zionisten liquideren hun experiment communisme en stichten de door hun nagestreefde ‘one world’, waarin ze ook openlijk de heersers van de wereld willen zijn. (…)  

In Europa is het nu nog slechts Albanië, dat zijn vrijheid en onafhankelijkheid als natie verdedigd. Maar verder? Bekijk ze toch eens goed, de neuzen: Gorbatsjov-vertrouweling en Politburolid Jakovlev maar ook de vrouw van de vroegere systeemcriticus Sacharov mevrouw Bonner in de Sovjet-Unie, de nieuwe Tsjechoslowaakse minister van buitenlandse zaken Dienstbier, de ‘Poolse’ leiders van Solidariteit Jacek Kuron en Adam Michnik, en kijk maar naar Hongarije of waarheen dan ook. Overal zijn ze nu aan de macht. 

Uit ‘Mitteldeutschland’ (Oost-Duitsland) worden genoemd Gregor Gysi, Ibrahim Böhme, Wolfgang Schnur, Stefan Heym en Markus Wolf. En vergeet niet: we kennen er maar een paar, maar deze opsomming alleen stemt al tot nadenken… Nu al heeft de DDR zich tegenover Israël verplicht tot betaling van ‘Wiedergutmachungszahlungen’ – dus nog meer Duits geld voor de joodse roofstaat!’  

Het artikel besluit: ‘Wij vechten tegen een door zionisten beheerste wereldorde, wij strijden voor trotse, vrije en onafhankelijke volkeren en tegen de wereldparasieten.’ 

Nationalistisch én socialistisch 

Homan: “Wij zijn dus nationaal-socialisten. Socialisten, want we gaan uit van de werkende klasse. We willen een verandering van de bezitsverhoudingen, van de eigendomsverhoudingen. Gemeenschapsbelang gaat voor eigenbelang, dat is ook socialistisch. Maar we zijn ook nationaal. We zijn voor socialisme in een nationaal kader. Dat doet misschien denken aan Stalins doctrine van socialisme in een land.  

De chef, Michael Kühnen, heeft gezegd dat het communisme van Mao in feite Chinees fascisme of Chinees nationaal-socialisme is. Dat is, net als bij Stalin, een typisch nationale vorm van socialisme. We zijn ideologisch verwant aan het stalinisme en maoïsme, ook in de vorm. Want was is het verschil tussen de Hitler Jugend en de Komsomoi? Bij onze ideologische wortels staat het socialisme vooraan. 

De Tien Geboden 

We staan in de traditie van Gregor Strasser en Ernst Röhm. Wij zijn politieke soldaten, in de geest en de traditie van de SA. De in juni 1977 door de Chef omschreven ‘Tien Geboden voor de Politieke Soldaat’ zijn bindend voor ons. Die ‘Tien Geboden’ zijn onder andere te vinden in het interne pamflet ‘Revolutionair Manifest. Beknopte leidraad voor Nationaal-Socialistische politiek’: 

1. Gelooft!

2. Gehoorzaamt!

3. Strijdt!

4. Weest loyaal!

5. Weest kameraadschappelijk!

6. Werk aan jezelf!

7. Weest zwijgzaam!

8. Weest dapper!

9. Weest trots!

10. Weest meedogenloos! 

In het ‘Revolutionair Manifest’ staat verder onder meer: ‘De wezenlijke grondpijlers van onze tactiek zijn:

• Strijd tegen de buitenlanderstoevloed
• Strijd tegen de milieuvervuiling
• Strijd tegen het Amerikanisme
• Strijd voor een neutraal, verenigd en socialistisch Groot-Duitsland

We leven in een tijd van decadentie, die op de een of andere wijze de massa van het volk beïnvloedt en vormt. Deze decadentie wordt bewust gebruikt en gestimuleerd teneinde ons volk en ons ras te vernietigen. (…) Het sleutelprobleem bij het overwinnen van de decadentie is uitsluitend en alleen het in handen hebben van de macht! Al het andere is sectarisme. Aan de strijd om de macht is alles ondergeschikt te maken.’ 

Verder meldt het manifest: ‘Degene die van zuiver-Germaanse afstamming is, openlijk ervoor uitkomt Nationaal-Socialist te zijn en deze geboden naleeft, daarenboven géén beroepscrimineel of drugsverslaafde is, is onze Kameraad! 

Lidmaatschap van het ANS is overigens voorbehouden aan alleen in goede fysieke staat verkerende mannen. Voor vrouwen’is geen plaats in het aktiefront, vanwege de fysieke eisen die de strijd op het huidige moment stelt. 

Anti-Amerikanisme 

Eite Homan: “Ook strijd tegen de supermachten is voor ons een wezenlijk punt. Nu het communisme aan het instorten is, ligt de prioriteit bij de strijd tegen de Verenigde Staten. En bij die strijd vinden we Irak aan onze zijde, en Libië. Iran natuurlijk, en de Syrische president zegt ook leuke dingen. De Islam is een revolutionaire kracht, in dat deel van de wereld. En dat is het al tijden: er vochten talrijke moslims mee in de SS aan het Oostfront. Dat zijn wapenbroeders van ons.” 

“Tijdens de aanloop tot de Golfoorlog geeft Homan de volgende toevoeging: “Op het moment loopt Irak voorop in de strijd tegen de Verenigde Staten. Wij spannen ons dus in voor hun zaak, want dat is ook de onze. Ideologisch is Saddam Hussein natuurlijk nauw aan ons verwant. Wij zijn toch nauwer verwant aan het pan-Arabisme van Hussein dan aan het Islamitisch Reveil van Khomeiny.” 

“Verantwoordelijke kameraden van ons in Duitsland hebben contact opgenomen met de Iraakse ambassade in Bonn. Ook zijn er schriftelijke contacten gelegd met de ‘President of te Republic of Iraq, Mister Saddam Hussayn’ in Bagdad. Die contacten zullen in de toekomst geïntensiveerd worden en op een hoger niveau gaan plaatsvinden.” 

“In Nederland is er voor ons nu een hoop te doen op het gebied van propaganda, we zitten hier in een speciale situatie. Want ook Nederland heeft fregatten gestuurd naar de Perzische Golf. Dat is een vorm van kanonneerbootpolitiek waar wij natuurlijk absoluut op tegen zijn. Nederland speelt weer eens voor lakei van Amerika.” 

Revolutionair 

“Met de CP en de CD hebben wij niets te maken. Die zijn voor een sterke NAVO. Dat is reactionaire prietpraat. Dat zijn nationaal-reactionairen, het ANS is nationaal-revolutionair. Le Pen heeft dezelfde positie als de CD: voor een sterke NAVO, een sterk Israël, tegen alles dat naar Islam riekt. Het enige wat wij van Le Pen bewonderen is zijn parlementaire tactiek. Hij heeft het Front National in korte tijd tot een parlementaire kracht weten te maken. Maar Le Pen, Schönhuber en Janmaat zijn opportunisten. Zij zijn niet revolutionair, ze verdedigen het establishment.” 

“Zelf zullen we waarschijnlijk voorlopig niet meedoen aan verkiezingen, hoewel we deelname niet afwijzen. Maar partijen met een duidelijk nationaal-socialistisch programma worden niet toegelaten door de kieswet. En nu willen ze het ANS zelfs helemaal gaan verbieden. Dan gaan we gewoon verder onder een andere naam, net zoals dat in Duitsland gebeurt. Ons krijgen ze niet klein.” 

Hoewel het ANS dus niet deelneemt aan verkiezingen, schrijft die Neue Front: ‘Via de lijst van de CD werd in Purmerend de Stützpunktleiter van het Aktiefront Nationale Socialisten, kameraad Van der Plas, in de gemeenteraad gekozen. We hebben daarmee een locale volksvertegenwoordiger! Dit is een geweldig succes voor het ANS-NL. Het eerste – zij het indirecte – succes bij verkiezingen sinds de oprichting van het Nederlandse ANS in de zomer van 1984!’ 

CD-gemeenteraadslid Van der Plas is één van de zes ANS-leden die op 23 oktober 1990 voor de rechter moeten verschijnen. Die Neue Front vervolgt: ‘Beslissend is nu, of kameraad Van der Plas zich in de eerste plaats als ANS-strijder beschouwt en voor onze Truppe en in onze stijl actief wordt, of dat hij zichzelf ziet als lijsttrekker van de nationaal-conservatieven, voor wie hij in de raad zitting heeft.’ 

Daarvan zal afhangen of ook deze verkiezing zonder uitwerking blijft, of dat de ‘Truppe Michael Kühnens’ eindelijk eens bewijzen kan, hoe men werkelijke oppositie in de parlementen bedrijven kan en moet. De Bereichsleitung van het Aktiefront Nationale Socialisten beraadt zich erover, of het ANS-NL systematisch moet proberen, invloed te krijgen op de nationaal-conservatieve partijen.  

Arbeidersklasse 

Volgens Eite Homan zijn de meeste ANS-leden ongeschoolde jongeren uit de arbeidersklasse. De meeste zijn werkloos. Jongeren met weinig perspectief, die weinig te verliezen hebben. Dat zijn de mensen die je nodig hebt om het huidige systeem aan de kant te zetten. 

“Wij zijn de uiterste linkervleugel van de nationale beweging. Door reactionaire gedeelten van die beweging worden wij wel betiteld als nationaal-bolsjewisten. Voor ons is klassenstrijd de belangrijkste motor, de belangrijkste drijfveer. Wij staan aan de kant van de arbeidersklasse.” 

“Daarom vinden we dat de systeemvakbonden heftig bestreden moeten worden. Die hebben namelijk de belangen van de arbeiders verraden. We hebben een hekel aan bonzen. Agitatie tegen de systeemvakbonden is een prioriteit. Het ANS heeft daarom onlangs besloten het zwaartepunt naar de bedrijven te verleggen. Daar waar die of meer partijgenoten weken, gaan we bedrijfscellen opzetten.” 

“We hebben inmiddels cellen bij twee bedrijven in Groningen en bij een bedrijf in Delfzijl. Die cellen zullen zich voorlopig alleen bezighouden met agitatie: via pamfletten, stickers en mondeling. Maar daarbij moeten we wel omzichtig te werk gaan. Het ANS opereert natuurlijk voor driekwart in de illegaliteit: sinds 1945 is er een constant verbod geweest op het maken van nationaal-socialistische propaganda.” 

Wij zijn voor een Groot-Duitsland, een ‘gesamt Deutschland’. Wij zijn tegen een super-BRD, zoals die nu aan het ontstaan is. In tegenstelling tot het kapitalisme, had het communisme niet die materialistische gezindheid. In de DDR is geen gastarbeiders-probleem, daar zijn geen massa’s Turken. De mensen daar zijn oer-Duits, oer-Pruisisch. De waarden en normen van de jaren vijftig heersen daar nog. Er is een Volksarmee, privébezit is niet mogelijk. Dat zijn ondanks alles wezenlijke voordelen boven het kapitalistische vrije westen. En dat gaat nu allemaal tenietgedaan worden. Het enige voordeel voor ons is, dat we ons in de DDR nu iets vrijer kunnen ontplooien. Er is daar nu een machtsvacuüm, dat is nodig voor een revolutionaire situatie.” 

Tactiek van de tangbeweging 

“Eigenlijk zouden we een wapenstilstand met links moeten sluiten, tot de dag X. We zouden ons voorlopig alleen tegen de staat moeten keren, in een tangbeweging. De staat van links en rechts in de tang nemen. Voor een succesvolle strijd tegen het systeem is het van belang dat revolutionair links en rechts de onderlinge geschillen even naar het tweede plan verhuizen. Ik bedoel niet dat we gemeenschappelijke vergaderingen moeten houden, waar we eerst de International-lezingen en daarna het Horst Wessellied. Maar dat we elkaars vergaderingen met rust laten, elkaars plakkaten laten hangen.” 

“In de geschiedenis zijn ook grote voorbeelden te vinden van samenwerking tussen revolutionair links en rechts. Bijvoorbeeld de Berliner Verkehrsarbeiterstreik van november ’32. Daar vormden SA en Rotfront schouder aan schouder stakingsposten. Ulbricht en Doktor Goebbels zaten samen in het stakingscomitee. Dat is een schoolvoorbeeld van eenheid van actie.(1) Zo moet dat. En dan rekenen we na de revolutie onderling wel af.”   

1. Deze samenwerking tussen communisten en nationaal-socialisten is volgens mijn Franse partijgenoot de trotskist Pierre Frank het gevolg van de stalinistische ‘derde periode’ politiek, die als volgt kan worden samengevat: het kapitalisme is een periode van de laatste crisis ingegaan; dus (volgens de stalinistische logica) de hele bourgeoisie wordt fascistisch, en samen met haar partij in de arbeidersklasse, de sociaal-democratische partij, die een sociaal-fascistische partij wordt; dus het gevaar van oorlog tegen de USSR dreigt; en dus radicaliseren de massa’s, en zetten ze op de agenda algemene stakingen, revolutionaire dagen, die leiden naar gewapende opstand. De politieke consequentie van deze ‘logica’, van deze theorie van ‘sociaal-fascisme’, was dat er geen enkele sprake kon zijn van het vormen van een eenheidsfront met de sociaal-fascistische partij; integendeel, het was noodzakelijk deze sociaal-fascistische partij te bestrijden, er dwars doorheen te snijden, om zo terecht te komen bij de bourgeoisie en het fascisme, de ‘tweeling van sociaal-fascisme’. 

Deze internationale politiek van het stalinisme had de vreselijkste weerslagen en de verschrikkelijkste uitwerking in Duitsland, waar de arbeiders, geconfronteerd met de bendes van Hitler, verdeeld waren. Erger nog, in sommige zaken (het referendum in Pruisen) stemden de stalinisten samen met de nazi’s tegen de sociaal-democraten.  

Nog een feit: na de moord op ongeveer dertig Berlijnse arbeiders op 1 mei 1929 door de politie onder leiding van de sociaal-democratische prefect Zoergiebel, verklaarde de Communistische Partij dat alle sociaal u democraten Zoergiebels waren die neergeslagen moesten worden. Kinderen van sociaal-democraten waren ‘kleine Zoergiebels’, en aan communistische organisaties voor kinderen werd de opdracht gegeven sociaal-democratische kinderen in elkaar te slaan. Kort voor Hitler aan de macht kwam, hielden leden van de Duitse CP en de nazi’s gezamenlijke picket-lines tijdens de staking van het Berlijnse Openbaar vervoer, dat geleid werd door een sociaal-democratisch gemeentebestuur. Deze ‘derde periode’ politiek schiep een kloof tussen sociaal-democratische arbeiders en communistische arbeiders, en leverde zo het Duitse proletariaat weerloos over aan de opkomende nazi’s. 

Over het ANS werd eerder in NN #67, #68, #71 en #93 geschreven. 

…En morgen de hele wereld?: Het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS). De Kühnen-beweging in Nederland 1984-1992. Een documentaire /Karel ten Haaf. – Amsterdam: FOK, 1992. ISBN 9090057161. Het boek gaat 192 pagina’s tellen en gaat 30 gulden kosten.

n ruil voor het stopzetten van aktiviteiten gericht op ontslag van Gerritsma als Volkskrant-bezorger. (Kafka postbus 59043, 1040 KA Amsterdam)

UIT: NN #129 van 4 februari 1993  

Poging Tot Moord Door Neo-Nazi In Bolsward 

Zaterdagmorgen 24 januari werd in Bolsward een 31-jarige man neergeschoten door de in Friesland bekende neo-nazi Gerrit Fokke Gerritsma. Volgens justitie het gevolg van een ordinaire ruzie. De feiten tellen ons een ander verhaal. 

In de herfst van ’91 werden we voor het eerst geconfronteerd met de daden van Gerritsma. De Leeuwarder binnenstad werd volgeplakt met ANS-posters. Het Actiefront Nationaal Socialisten (ANS) streeft middels agressie en politieke agitatie naar legalisering van de NSDAP (partij van Hitler).  

De stickeracties volgden elkaar in rap tempo op en kort daarna volgden de eerste intimidaties en bedreigingen aan zijn politieke tegenstanders. Hij maakte er een gewoonte van om voor aanvang van z’n krantenwijk voor de Volkskrant (!) z’n krantentas vol te laden met bakstenen, die hij vervolgens bij kraakpanden en andere vermeende vijanden door de ramen gooide.  

Hierna werd zijn activiteiten scala uitgebreid met een poging tot brandstiching en het herhaaldelijk inslaan van ruiten met een honkbalknuppel, het schaduwen en molesteren van personen, enz. In deze periode was er ook een duidelijke toename van het aantal neo-nazistische leuzen in de stad. Het ‘Frysk Anti Faksisme Komitee’ (FAFK) en COC werden regelmatig bedreigd en/of ondergekalkt. 

Het doen van aangifte was niet altijd even gemakkelijk en soms zelfs onmogelijk. Sommige politieambtenaren waren uitgesproken onbehulpzaam. Verscheidene malen werd Gerrit Gerritsma geen duimbreed in de weg gelegd, wanneer hij zwaaiend met z’n knuppel in de buurt van kraakpanden rondspookte. Dat hij mensen bedreigde met de dood (“jij bent de eerste…”) was voor de politie ook al geen reden tot actie.  

Desondanks werd Gerritsma diverse malen opgepakt, maar kwam hij de volgende dag alweer vrij. De reden dat hij steeds voortijdig vrijgelaten werd, is ons volstrekt onduidelijk. Dat justitie de activiteiten van Gerritsma serieus neemt, blijkt wel uit het feit dat een PID’er in de zomer van ’92 een aantal kraakpanden afging in Leeuwarden om de bewoners te waarschuwen voor Gerritsma. Het FAFK vernam van de politie dat men ‘hoge prioriteit’ gaf aan de praktijken van Gerritsma. Het FAFK vernam dat de reden van justitie voor de voortijdige vrijlatingen zou zijn geweest dat men alle zaken waar Gerritsma bij betrokken is geweest samen wilde voegen voor één proces. Dat proces laat wel verdomd lang op zich wachten. 

Provokaties 

In de herfst van ’92 werd er in Leeuwarden en Bolsward een affiche over Gerritsma verspreid. Buiten een foto en een beschrijving van zijn signalement, bevatte het affiche ook een opsomming van zijn daden en een oproep dat deze niet gewenst zijn. Hierna kwam opnieuw de PID’er met de waarschuwing dat Gerritsma mogelijk wraak zou willen nemen. Dat viel mee, de posters hadden tot gelukkig resultaat dat Gerritsma weer bij z’n ouders ging wonen in Bolsward.  

Dit betekende niet dat hij z’n fascistische activiteiten staakte. Na zijn verhuizing werd hij nog regelmatig gezien in andere steden, vergezeld door ANS-kopstukken als Eite Homan (Groningen) en Michel van der Plas (Purmerend). Hiernaast werd hij verscheidene malen gesignaleerd bij antifascistische demonstraties in den landen. Bij deze gelegenheden hield hij zich voornamelijk bezig met het provoceren en intimideren van antifascisten, die dan vervolgens door een kameraad van Gerritsma werden gefotografeerd. 

Naar verluidt was hij aanwezig bij de rellen in Rostock. In oktober ’92 werd hij gearresteerd in Arnhem, waar hij deel uitmaakte van een knokploeg georganiseerd door CP ’86, dat zich ten doel had gesteld een multicultureel festival te verstoren. Ongeveer in die periode vernamen wij uit een neo-nazistische publicatie dat Eite Homan, Tony Douma en Gerrit Gerritsma (alle drie ANS) van hun Duitse leiding de opdracht hadden gekregen zich te voorzien van een vuurwapen, om zich afdoende te kunnen ‘verdedigen’ tegen hun tegenstanders. 

In de nacht van 23 op 24 januari bleek dat die instructies nauwkeurig opgevolgd waren. In een ‘ruzie’ bij café ‘t Dykje in Bolsward pakte Gerritsma een pistool, plaatste die op het strottehoofd van een 31-jarige stadsgenoot en haalde de trekker over. Hierna ontdeed hij zich van dit pistool en toog lachend huiswaarts, waar de politie hem later op de dag arresteerde. Het slachtoffer, B.G. uit Bolsward, mocht gelukkig na enkele dagen de intensive-care afdeling van het ziekenhuis verlaten en verkeert niet langer in levensgevaar. Wel wordt gevreesd voor blijvend letsel aan z’n linkerarm. 

Grof geweld 

De politie verklaart op 26 januari met klem dat de eerder door Gerritsma geplaegde strafbare feiten ‘niets met de schietpartij in Bolsward te maken hebben gehad’. Waarop men dit oordeel baseert, wordt niet duidelijk gemaakt. Volgens diverse personen zou er eerder die bewuste avond in ‘t Dykje ruzie zijn ontstaan tussen Gerritsma en B.G., nadat Gerritsma zich fascistisch had uitgelaten. Aangezien het bekend is dat fascistische provocaties en bedreigingen onlosmakelijk met Gerritsma verbonden zijn, levert dit een alleszins aannemelijke verklaring van de gang van zaken die avond.  

Verder moet opgemerkt worden dat deze moordpoging geheel in de lijn der verwachtingen lag. Een ieder die de moeite heeft genomen de daden van Gerritsma van het afgelopen anderhalf jaar op een rijtje te zetten, komt tot de conclusie dat er een ontwikkeling gaande is van relatief ‘onschuldig’ geweld (discriminerende ANS-stickers, hakenkruizen, dreigbrieven) tot steeds grovere vormen van geweid. Daarnaast valt het op dat Gerritsma en zijn collega’s van het ANS meer en meer georganiseerd te werk gaan.  

In dit verband is het zorgwekkend om te moeten constateren dat deze neo-nazi’s de laatste tijd actievoerders op de foto zetten. Het Vlaams Blok, de Belgische zusterorganisatie van het ANS doet dit al jaren. Doel daarvan is om de actievoerders in kaart te brengen, zodat zij door de knokploegen van het Vlaams Blok onschadelijk gemaakt kunnen worden. 

Wij stellen de volgende vragen: 1) waarom hebben politie en justitie niet eerder ingegrepen tegen Gerritsma, terwijl zij daar juridisch wel de mogelijkheden toe hadden; 2) waarom ontkent justitie de samenhang tussen deze poging tot moord en Gerritsma’s eerdere daden? Op welke feiten baseert zij dat?; 3) waarom werd het proces tegen Gerritsma steeds maar uitgesteld? 

Wij eisen een antwoord op deze vragen en een gedegen onderzoek naar de feiten rondom deze poging tot moord en zullen de nodige stappen ondernemen om deze feiten boven water te krijgen. 

Antifascisten uit Leeuwarden

NN #136 van 13 mei 1993   

Neonazi Proces En Relletjes In Ljouwert 

Donderdag 29 april jl. was een hete dag in de Friese hoofdstad. En niet alleen vanwege de zonnige weersomstandigheden. Op die dag kwam de neonazi Gerrit Fokke Gerritsma voor bij de Leeuwarder arrondissementsrechtbank. Over hem en de organisatie rondom hem, het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS), is in NN al vaak geschreven. O.a. in de nummers 104, 116/117, 125/126 en 129. De gebeurtenissen rond het proces van ‘Gekke Gerritje’ maken nog eens duidelijk met wat voor club samenleving en antifascistes te schaften hebben. 

Al geruime tijd was in antifa-kringen bekend dat de 21-jarige fascist Gerrit Fokke Gerritsma uit Bolsward op 29 april zou moeten voorkomen. Hij zat, na op 23 januari een plaatsgenoot levensgevaarlijk met een pistoolschot in de nek te hebben verwond, gevangen in het Huis van Bewaring te Hoogeveen. 

Ook bekend was dat G.’s mede-nazis “hem niet in de steek zullen laten”, omdat hij zich “uit puur noodweer heeft moeten verdedigen tegen drie tegenstanders die hem op een laffe manier zonder enige aanleiding aanvielen”. Aldus een pamflet van de zgn. ‘SA Storm Enschede’, waarin werd opgeroepen naar Leeuwarden te komen, om “een kameraad die de confrontatie met het Roodfront niet uit de weg ging” te steunen. 

In tegenstelling tot eerdere keuzes, werd een week voor het proces door antifascisten/s uit de regio alsnog besloten ook een demonstratie op poten te zetten. Vanuit de idee dat je een groep fascisten niet ongestoord door enige openlijke tegenstand door je stad moet laten lopen, werden voor de organisatie alle zeilen bijgezet. In zeer korte tijd werd, de onduidelijkheid naar antifa-groepen elders ten spijt, toch het nodige werk verzet.  

De demo werd door een aantal plaatselijke groepen ondersteund, aangevraagd en toegestaan. In de dagen voorafgaand aan de betoging en het proces verschenen in de lokale pers, volledig uit den duim gezogen, berichten als zou de politie “ongeregeldheden tussen extreem-links en -rechts verwachten”. Van een geheel ander kaliber was de, later teruggefloten, mededeling van een Leeuwarder agent van de Politie Inlichtingen Dienst (PID), dat hij liever alleen antifascistes/n op de proces-tribune had. 

De demonstratie 

Het beloofde een schitterende dag te worden. In de heter wordende middagzon verzamelden zich voor het station de eerste demonstranten, nauwlettend in de gaten gehouden door de bereden smeris die speciaal voor de gelegenheid uit Groningen was overgekomen. Op wat gestress van de geüniformeerde ordehandhavers (inbeslagname van een vlag, filmregistratie vanuit een auto) na, bleef het rustig.  

Tegen half een zette de stoet zich in beweging; flink gegroeid tot zo’n 500 mensen, waaronder vele jongeren, mensen van kleur, buurtbewoners/sters en complete klassen scholieren die speciaal voor de actie vrij hadden gekregen! Achter het spandoek “Wij willen leven zonder staats- en ander fascisme” trok de vele leuzen roepende betoging de binnenstad in. Van het hopelijk begrepen “Kopen, kopen, vreten, vreten, zijn jullie Rostock al vergeten?”, via het bekende “Racisme. Fascisme, Moord, Moord, Moord!” tot het niets aan onduidelijkheid te wensen over te laten “Leeuwarden weest paraat, sla de nazi’s van de straat!”.  

Zoals gezegd was de bereden begeleiding van buiten de stad, hetgeen in de aardige situatie resulteerde dat de demo grotendeels politievrij door de straten trok, verkeerd als zij telkens afsloegen. Met enkele onduidelijke onderbrekingen kwam de betoging aan bij het gerechtsgebouw. Alwaar kort voor onze komst de overvloedig aanwezige politie voor het eerst in actie was gekomen. 

Op aandringen van omstanders/sters werd een groep van 9 nazi’s opgepakt. Deze groep (mannen tussen de 19 en 36 jaar afkomstig uit Groningen, Roosendaal, Eelde, Tilburg, Breda en Vught) kon ongestoord deels gehelmd en gebivakmutst, voorzien van spandoek, hakenkruisarmbanden en bewapend met koevoeten, priemen, ijzeren pijpen e.d., al hitlergroetend, naar het gerechtsgebouw marcheren. De negen fascisten, waaronder naar alle waarschijnlijkheid ook Eite Homan, moeten op 5 juli om 9 uur bij de rechtbank in Leeuwarden verschijnen. 

De omgeving van de rechtbank was inmiddels hermetisch afgesloten met ME, bepantserde robottypes en beveiliging. Zij hadden dan ook een bedreigend uitzicht; terwijl achter hun het proces tegen een berucht en gewelddadig neonazi begint (waarover later meer), staat voor ze een aangroeiende menigte van een paar duizend antifascistische betogers/sters (inclusief duidelijk sympathiserend winkelend publiek). Een mooi gezicht. 

Het proces binnen duurt uren en er verandert weinig, totdat de gespannen zenuwen van de lage tolerantiegrens der wetsdienaren het begeven. Naar aanleiding van een onbeduidend voorval (jongen raakt met vinger klem tussen politiebusjedeur) volgen een aantal grove charges, worden mensen weggeslagen en gebeten, en uiteindelijk vijf om absurde redenen opgepakt. Eens te meer wordt de noodzaak van een onafhankelijke en krachtige antifascistische beweging duidelijk, in het besef dat strijd tegen fascisme in al haar aspecten heel iets anders is dan het handhaven van de openbare orde. 

Het uitgedeelde pamflet 

“Vandaag staat in het gerechtsgebouw in Leeuwarden de neonazi Gerrit Fokke Gerritsma terecht. Op 23 januari jl. schoot hij in zijn woonplaats Bolsward een man een kogel door de keel. De man had hem aangesproken op zijn fascistische uitspraken. Gaat het hier om een incident? Nee! Gerritsma is actief lid van het Aktiefront Nationale Socialisten (ANS). 

Het ANS is een groep van geharde neonazi’s die internationaal georganiseerd zijn. Zij willen een fascistische staat stichten waarbij Nederland opgaat in een groot Duits rijk. In deze staat is geen plaats voor joden, buitenlanders en andere mensen die van hun ideaalbeeld afwijken. Het ANS ziet geweld als een aanvaardbare methode om haar doelen te bereiken. Alleen al in Leeuwarden heeft het ANS het afgelopen jaar fascistische en antisemitische pamfletten verspreid, brand gesticht, mensen geïntimideerd en mishandeld.  

Dat alles gebeurt in een tijd dat de aanhang van de racistische CentrumDemocraten sterk groeit. Lubbers, Kosto en Bolkestein zeggen nu dingen waarvoor Janmaat 10 jaar geleden werd veroordeeld: ‘Nederland is ziek, Nederland is vol, de stroom buitenlanders moet worden ingeperkt’. Ondertussen worden in Nederland vluchtelingen opgesloten in gevangenissen en vinden er razzia’s plaats tegen illegalen. Ook wordt er gewerkt aan een algehele invoering van een legitimatieplicht. Dit beleid schendt de universele rechten van de mens. 

Wij eisen: 1. Een strikte toepassing van de antidiscriminatie wet op a) iedere fascistische en discriminerende uiting, b) het ANS en c) op dat wat Janmaat, Lubbers, Kosto en Bolkestein zeggen en doen. 2. Het stoppen van de hetze tegen vluchtelingen en illegalen. 3. Het sluiten van gevangenissen voor vluchtelingen. 4. Geen legitimatieplicht.” 

Het proces  

Tegen 14 uur begon, terwijl buiten het tumult voort duurde, binnen in een klassiek witte, hoge rechtszaal het proces. Present waren: rechter T. van Gelder en twee hulprechters, officier van justitie H. van Voorst, veel in-en-uit lopende bewaking, wat familie van Gerritsma, de griffier, pers en een hoop antifascisten op de publieke tribune. En natuurlijk de ‘verdachte’ zelf, en z’n advocaat Hans Anker. Deze man heeft vaker enthousiast stinkende zaakjes bijgestaan, zoals die vier jongens uit Drachten die eind vorig jaar nazi-pamfletten uitdeelden.  

Voor zover te zien was Gerritsma de enige nazi in de zaal; naast de eerdere 10 waren korte tijd daarna nog 2 fasco’s (eentje uit Enschede van 28 en een 21-jarige inwoner van Garrelsweer) in de binnenstad opgepakt. In hun auto vond de smeris ook het ‘nodige’ wapentuig. 

Na het gebruikelijke praatje van de rechter (“bent u…? geboren…? op 8 november 1971….” etc.) zette de officier van justitie (OvJ) aan de hand van 22 delicten de zeven aanklachten uiteen. Bij elke opsomming draaide Gerrit G. z’n op een oranje binnenstebuiten-bomber geplaatste kop naar de zaal of z’n advocaat en grijnsde met z’n typische wat hoor-ik-nu-toch-allemaal grijns. 

De Bolswarder nazi wordt verdacht van verspreiding van nazi-propaganda (nov. 1991 tot begin 1992), heling van een gestolen auto (28 febr. 1992), bij herhaling verspreiding van nazi-propaganda (t.w. CP’86- en NSDAP/AO-stikkers en pamfletten op 4 april 1992), aanbrengen van nazi-leuzen en dito tekens (13 mei 1992), mishandeling (21 mei 1992), bedreiging, mishandeling en vernieling (25 sept. 1992) en poging tot doodslag. Subsidiair aangevuld met opzettelijke veroorzaking van zwaar lichamelijk letsel en gedeeltelijke verlamming (23 januari 1993). Op die dag schoot G. in Bolsward na een ruzie om zijn nazi-gebral een plaatsgenoot met een semi-automatisch 7.75 Walter-pistool door de keel! 

Gerritsma vertelde dat hij niet echt van plan was z’n slachtoffer te raken, dat hij slechts in diens richting wilde schieten. Op de reactie van de OvJ hoe we dat moesten zien, gelet op het feit dat de twee op ongeveer één meter afstand van elkaar stonden en het schot, volgens het Gerechtelijk Laboratorium, vanaf een afstand tussen de 0 en de 10 cm. afgevuurd werd, antwoordde Gerrit: “ja. sorry, ik heb nooit echt goed kunnen schieten!”.  

Desalniettemin doorboorde de kogel de luchtpijp, de slokpijp, twee nekwervels en de centrale zenuw alvorens in de nek te blijven steken. Gerritsma had het wapen aangeschaft na richtlijnen in ‘Die Neue Front’, het internationale blad van de Gesinnungsgemeinschaft der Neue Front (GdNF); de huidige mantelorganisatie van het verboden Duitse ANS. Daarin stond dat indien nodig “rücksichlos van het wapen gebruik gemaakt diende te worden” en ‘befelh ist befelh!’ nietwaar? Diverse getuigen-verklaringen, waaronder die van G.’s maatje I. Quist, maakten duidelijk dat Gerritsma niet achterna gelopen was door z’n slachtoffer, maar dat hij zelf degene was die hem opwachtte en volgde. 

De OvJ, toewerkend naar z’n eis, vervolgde met een uitgebreid verhaal over het “historisch groeiproces der rechtsstaat”. Kenmerken daarvan, zoals pluriformiteit en verdraagzaamheid, hebben geleid tot een gemeenschappelijk normen- en waardenpatroon. Gebrek aan respect, eigen rechtertje spelen en geweld kan en mag dus niet getolereerd worden, aldus de OvJ.  

Kompleet voorbijgaand aan de verschillen in macht, ideaal, steun en belangen tussen links-radikale en nazi-groepen in deze samenleving, stelde de OvJ dat dit voor zowel linkse als voor rechtse signatuur geld, “met als enige neutrale kracht de rechtsstaat”. De officier constateerde verder een toename in hardheid en regelmaat in Gerritsma’s nazi-activiteiten (zie bijv. NN #104). Activiteiten die allemaal gemeen hebben dat ze ‘s nachts gepleegd werden, gewelddadig zijn en vanuit een zekere overmacht. “Want als Gerrit niet zeker weet dat hij de winnaar zal zijn, nokt hij ‘m, dan is hij laf!”, zo concludeerde de OvJ. 

Hij achtte alle zeven aanklachten wettig en overtuigend bewezen. De OvJ had, met instemming van G.’s raadsman, alle aanklachten in één keer aan de rechter voorgelegd. “Het gaat hier immers om het geheel van negatieve krachten, het direct veroorzaakte geestelijke en fysieke leed hangt nauw samen met de verstoorde rechtsorde. Terreur begint hier met een simpele oranje sticker met een discriminerende tekst”, aldus de OvJ.  

Het was deze samenhang, versterkt door het organisatorische kader van het ANS (voldoende bewezen geacht daar een terloopse verwijzing naar het pamflet van de ‘SA Storm Enschede’) die de officier van justitie uiteindelijk bij z’n slotconclusies deed aankomen. Na de tussen-neus-en-lippen-door opmerking dat “wij van racisme verschoond wensen te blijven”, sprak hij de wens uit Gerritsma aan een psychiatrisch onderzoek te onderwerpen. De rechter meende dat hij dat toch niet zou willen. “Dat moet kunnen. We leven hier in een vrij land, dat is vijf jaar wel eens anders geweest!”, zo merkte de rechter fijntjes op. 

Toen bleek dat Gerritsma inderdaad een onderzoek naar z’n geestesgesteldheid weigerde, eiste de OvJ primair een gevangenisstraf van zeven-en-een-halfjaar onvoorwaardelijk. Het publiek kon een glimlach niet onderdrukken. 

Het verweer 

Na het boeiende, ietwat lange betoog van de aanklager, kreeg de advocaat van Gerritje het woord. Deze man presteerde het om werkelijk alles om te draaien. Eigenlijk, zo stelde Anker, was Gerritsma het slachtoffer! Hij was toch degene die bedreigd was, vervolgd en vogelvrij verklaard, opgewacht en mishandeld? Hij bagatelliseerde alle aanklachten, inclusief de schietpartij in Bolsward, “een gerechtvaardigde poging tot noodweer”. De advocaat wist tevens te melden dat z’n cliënt “noch lid is geweest van enigerlei organisatie, noch ooit de intentie heeft gehad anderen te schokken. Hij wilde louter een discussie uitlokken!”  

Hoe attent. Z’n argumenten voor deze kromme redenering zijn absurd. De verspreide fascistische tekens zouden later als klassiek Germaans gezien mpeten warden, en de teksten van de NSDAP/AO tegen buitenlanders en vluchtelingen als niet discriminerend of beledigend. Want: “Er wordt toch niet een met name genoemde minderheid in genoemd?” Op deze wijze doorglibberend concludeert deze schaamte voor het advocatenvak dat er van strafbare feiten juridisch geen sprake zou zijn. Hij eist onmiddellijk ontslag van rechtsvervolging en onmiddellijke invrijheidstelling. Het publiek kan een braakneiging niet onderdrukken. 

In tweede termijn kon de OvJ volstaan, naast een berg verbeteringen in het betoog van de advocaat, met het feit dat Gerritsma ten eerste overtuigd is van z’n nazistische denkbeelden, ten tweede geen begin van spijt af verandering vertoont en ten derde consequent liegt. Hij liegt met name over de gebeurtenissen rond de schietpartij in Bolsward. Hij liegt over het aantal aanvallers, de huidige plek van het wapen (Gerritsma zegt het schoongemaakt te hebben en het vervolgens in een gracht te hebben gegooid!). En hij liegt tenslotte over de benodigde tijd om na het schot huiswaarts te keren. “En jij bent helemaal geen Jesse Owens af Garl Lewis”, om het zoveelste staaltje onderhuidse humor van de rechter te citeren. De OvJ handhaafde z’n eis van zeven-en-een-half-jaar onvaarwaardelijk. 

Tot zover het verslag van de hete dag, buiten het gerechtsgebouw bleef het “nog enige tijd onrustig”, zoals de heersende media dat zo mooi kunnen zeggen. Helaas is me op dit moment niets bekend over het verdere verloop van de gemaakte arrestaties. En ook voor de uitspraak dient u even een andere krant dan deze open te slaan; het vonnis valt nl. op dezelfde dag dat NN #136 in Amsterdam in de winkel ligt & voor de rest van het land op de post gaat. Te weten 13 mei a.s. Salut a toi! 

TUPS