Interview: Anthony Blokdijk
Known For: vocalist/guitarplayer for Art in Revolution and bassplayer/drummer for Niet Reëel Aanbod, editor for Art In Revolution fanzine
By: Kees Smit/nederpunk.punt.nl
How: Email
When: February 2006

Kees: Wanneer ben je voor het eerst in aanraking gekomen met het verschijnsel punk?
Anthony: Begin 1978 (ik was toen 13 jaar) ontlaadde een eerste dosis testosteron zich in mijn pubescente lichaam tijdens het Top Pop optreden van de band Blondie met het nummer ‘Denise’.

Kees: Hoe ben je actief geworden in de punkscene en wat heb je zoal gedaan?
Anthony: Onder invloed van de ‘Do It Yourself’ filosofie, die zich zo vroeg vooral liet gelden in het zelf (kapot) maken van je kleding, richtte ik in 1978 met vrienden die naar Kiss, Status Quo en AC/DC luisterden, bandjes op met namen als ‘The Rags’ en ‘The Pogomaniacs’. Gitaren versterkt over oude radio’s en een drumstel bestaande uit waspoederdozen. In 1979 ontstond de band Art In Revolution. Tegelijkertijd runde de bandleden een gelijknamig tijdschrift met informatie over onszelf en onze idolen.

Kees: Als je in bands hebt gespeeld, wanneer waren die actief en wat was de bezetting (indien mogelijk ook met bezettingswisselingen)?
Anthony: Art In Revolution (Voorburg, 1979–1980) bestond uit Danny (bas), Flop (drums), Harry (zang) en ondergetekende (zang, gitaar). Traden regelmatig op met de Brommers, BVD en het Red Rock-collectief.
N.R.A. (Niet Reëel Aanbod) (Den Haag, 1981–1982) bestond uit Jan de Weerd (zang, blokfluit), Moniek Koelewijn (gitaar), Joost Kok (bas, drums), Jan Helle (viool, dia’s) en ondergetekende (drums, bas). In het laatste half jaar werden Jan H.’s dia’s uitbesteed aan Paul Pasman en voegde Hans van Benthem zich op synthesizer bij de band. Eerste optreden in het voorprogramma van Theatre Of Hate. Via organisator Koos Nuijens tourden we onder meer met the Poison Girls en Rubella Ballet. Een bijdrage voor de eerste Crass-compilatie ‘Bullshit Detector’ werd enthousiast ontvangen maar helaas afgewezen op grond van de Nederlandse onverstaanbaarheid.

Kees: Bezit je opnamen van één of meer van de onder twee genoemde bands die niet zijn uitgebracht op vinyl of CD?
Anthony: Art In Revolution trad in 1980 live op in Oorkussen (VPRO radio), en onlangs verscheen n.a.v. het 25 jarig jubileum in eigen beheer een soort van verzamel CDr. Al deze opnames circuleren op het internet (vnl. via Soulseek).
N.R.A. bracht in 1981 een cassette uit op G.A.B. Vacatures, vier studio- en vier live nummers (in Paradiso). Een paar jaar geleden maakte zanger Jan een compilatie voor zichzelf, deze semi-bootleg CDr “Alle 13 Slecht” is ook via Soulseek te traceren.

Kees: Hoe waren de reacties van ouders en vrienden toen je punk “werd”?
Anthony: De meeste van mijn vrienden waren ook punk. Indertijd was ‘punk zijn’ in Nederland vooral de grote tegenhanger van ‘disco zijn’, maar toch minstens even mode-gevoelig (en in die zin niet zo ‘shockerend’ voor familie e.d.). Heb wel laaiende ruzies gehad met ouders over het aanbrengen van hakenkruizen op afbeeldingen van leden van het koninklijk huis. Ook herinner ik me dat mijn ouders zich beklaagden over het feit dat ik op de radio vunzige taal had gebezigd (ik begreep eerst niet waar ze het over hadden): FUCK the system!

Kees: Hoe kijk je achteraf op de punk periode terug, wat waren positieve en negatieve kanten er van?
Anthony: Het blijft mij tot de dag van vandaag verbazen dat (juist in Nederland!) jaren zestig/zeventig iconen als Frits Spits nog steeds het gezicht van de popcultuur blijven bepalen. Mijns inziens is dat juist ook een logisch gevolg van het DIY denken: de oude garde is niet van zijn troon geschopt, mijn generatie heeft er gewoon een troon naastgezet (een troon die met twee poten in het subsidie- en twee poten in het commerciele circuit staat).

Kees: Heb je in de punktijd ervaringen opgedaan of dingen meegemaakt die belangrijk zijn geweest voor je wereldbeeld, je persoonlijke ontwikkeling e.d.?
Anthony: De periode 1978–1982 is zeer belangrijk geweest in de vorming van mijn persoon, en voor mij onlosmakelijk verbonden met zowel het leven op ‘straat’ (de clubs en de kraakpanden) maar beslist ook met de media (TV programma’s als NEON, John Peel op de BBC). Behoor ik wel aan toe te voegen dat punk uiteindelijk steeds minder perspectief bood (wellicht niet zo vreemd met een kreet als “No Future” op je leren jekkie) en heb ik mezelf ‘gered’ door mij over te geven aan ‘het experiment’. Misschien wel een beetje vreemd dat deze vragenlijst geen vragen stelt over punk’s gespletenheid (PC versus LangLeveDeLol).

Kees: Wat zijn je vijf favoriete punkplaten?
Anthony:
Alternative TV – The Image Has Cracked
Crass – Feeding of the 5000
The Fall – Dragnet
The Popgroup – How Much Longer
Throbbing Gristle – Heathen Earth

Ik geef toe al deze platen ruimschoots worden overschaduwd door Never Mind The Bollocks, soi.

Kees: Wat wil je zelf nog toevoegen?
Anthony: Dit was leuk om te doen! Grtzzzz, Anthony Blokdijk

Art In Revolution
https://anthonyblokdijk.bandcamp.com/album/25-years-of-air-conditioning-1979-80

Niet Reël Aanbod
1981 – BOH 3
1982 – Nieuwe Koekrand 58

Art In Revolution fanzine
https://www.bacteria.nl/art-in-revolution/