Interview: Bert Wolters
Known For: guitarplayer for The Rapers
By: Kees Smit/nederpunk.punt.nl
How: Email
When: January 2006

Kees: Wanneer ben je voor het eerst in aanraking gekomen met het verschijnsel punk?
Bert: Dat zal in ’77 zijn geweest, toen The Stranglers met No More Heroes en Iggy Pop met Lust for Live op de radio kwamen.

Kees: Hoe ben je actief geworden in de punkscene en wat heb je zoal gedaan?
Bert: Dat was begin ’80. Mijn maatje Kees Bakker en ik wilden eigenlijk wel een punkband starten, alhoewel we nog nooit iets muzikaals gedaan hadden. Hij vond zang wel leuk, en ik kocht een gitaar en was dus in 1 klap gitarist. Een andere vriend van ons -Ron Weldam- kon zelfs al drummen (best handig, hij kon tenmiste maat houden) en had al een Tama drumstel,  en vond het ook wel wat om mee te doen. Henry van de Koedijk ging bassen en een vriend van hem (de rest kon hem toen nog niet) -Paul Lubbers- ging ook gitaar spelen. Na een poosje geoefend te hebben gingen we dus optreden. Waar we onder andere gespeeld hebben: De Baten – Nieuwegein, De Stal – Vianen, Galecop – Utrecht, Kaasee – Rotterdam (2x volgens mij), Simplon – Groningen (Rock against Monarchy), Doornroosje – Nijmegen, Unitas – Wageningen, Bloemkelders – Utrecht (Rock against Religion), de Peppel – Zeist, Babylon – Woerden, SSR – Utrecht (Meer ruimte voor POP), Veilinghallen – Utrecht (Protestdag van de vereniging voor dienstplichtige soldaten). Verder zijn we nog eens 1 keer op de radio geweest bij de K.R.O. (Mochten we een paar nummers spelen).
In maart ’81 hebben we een E.P. (11 nummers) opgenomen, in de garage van Ron zijn broer John. Die had een 4 sporen bandrecorder en een 16 sporen mengpaneel (Dat was best bijzonder in die tijd). Maar achterafgezien was het geluid gewoon kut, maar dat kan ook niet anders onder die omstandigheden. De ruimte waarin we speelden was veel te klein, dus het moest allemaal vrij zacht opgenomen worden om rondzingen te voorkomen. In April ’81 hebben we de opnames gemaakt voor de 7,50 LP.
Waarop Robbie van der Vaart (Noxious) en Elizabeth van der Laan (zus van Carlo – Noxious) ook meeblêren. (Mooi koortje trouwens). Dat klonk al een stuk beter, maar dat was dus ook een echte studio. Is wel 1 leuke aanmerking, 1 nummer van ons staat bekend als “mind your own feelings”
Maar dat heet eigenlijk “mind your own fucking bussiness”, op de hoes van de LP staat iemands (Gerben dacht ik) lichaam waarop alle nummers opgeschreven waren, en waarschijnlijk was zijn pens niet vet genoeg voor die titel.
 
Kees: Hoe waren de reacties van ouders, vrienden e.d. op het feit dat je punk “was”?
Bert: Soms reageerden ze wel lacherig, zo van dat is volgende week wel over, maar eerlijk gezegd heb ik nooit problemen, cq last van gehad.
Iedereen vond het misschien wel apart, maar had er geen problemen mee.

Kees: Hoe kijk je achteraf op de punkperiode terug, wat waren positieve en negatieve kanten ervan?
Bert: Ik vond het werkelijk een geweldige tijd, elke vrijdag naar de reggaeparty in het NV Huis in Utrecht, met de hele bende in een busje voor een optreden (goh, wat een bizarre dingen hebben we toen meegemaakt).
Oh ja, die geweldige avond in de bloemkelders (Utrecht), waar er na afloop ff flink met de ME  geknokt werdt. Waar Nicky (zo heette ze dacht ik) van de Nixe tegenover een stuk of 10 ME-ers staat en zegt oprotten nou, trekt haar klomp uit en gooit 1 van die wouten recht op zijn smoel! Werkelijk geweldige tijden! Negatief? Ik zou niet weten wat!

Kees: Heb je in de punktijd ervaringen opgedaan of dingen meegemaakt die van belang zijn geweest voor je persoonlijke ontwikkeling, je wereldbeeld etc.
Bert: Nee, niet echt.

Kees: Wat zijn je vijf favoriete punkplaten ?
Bert:
Bad Religion – American Jesus
Cockney Rejects – Badman
Real McKenzies – Farewell to Nova Scotia
Angelic Upstarts – Police Opression
Misselijk – Stifflittlebuzzclasher

Kees: Wat wil je zelf nog toevoegen?
Bert: Wat ik als zeer irritant heb ondervonden is dat alle punx in een hokje geplaatst moesten worden. Als je niet links was, was je dus eigenlijk geen punk. Dat waren wij dus niet. Wij waren geen echt punks, zoals de meeste waren. We waren eigenlijk gewone Utrechtse schoffies die toevallig van punkmuziek hielden. (En van FC Utreg, klopt Jeroen Vedder). Een aantal van ons werkte ook gewoon, dus dat was al niet des punks. Eigenlijk wilden wij maar 3 dingen, bier zuipen, punkmuziek spelen en lol trappen. Leuk verhaal is wel dat boekhandel de Rooie Rat (een echte linkse boekhandel in Utrecht) onze EP in de etalage hadden liggen totdat iemand zo slim was om de teksten te lezen. Toen werden we ineens geweigerd, kregen we ineens onze platen terug, belachelijk als ze begrijpen dat een raper eigenlijk niet bestaat (rapist is het correcte woord).